پرواضح است سال جاری سالی سرنوشت‌سازبرای ملت ایران است چراکه در انتهای سال دوانتخابات مجلس دهم شورای اسلامی ومجلس پنجم خبرگان رهبری برگزار خواهد شد.به عبارتی دیگر به طور طبیعی با نزدیک شدن به انتخابات فضای عمومی کشور فضایی پر شور و نشاط می‌شود. مسئولین و کاندیداها در کنار جناح ها و رسانه ها فعال می‌شوند، ارتباط ها با مردم افزایش پیدا می‌کند و همه عوامل زمینه‌ای را فراهم می‌سازد تا یک نوع زندگی پرتحرک از پایتخت تا روستاها به نمایش گذاشته شود؛ مسئله‌ای که خود نقطه مثبتی است برای زنده بودن کشور در عرصه های سیاسی،اجتماعی و فرهنگی.
مسلما در این مسیر گمانه ها و پیش بینی ها کم نیست که در این راستا باید اذعان داشت به نظر می‌رسد جبهه اصلاحات، اصولگرایی و اعتدال سه جبهه بزرگ هستند که امروز آماده می‌شوند برای انتخابات آینده مجلس که به همراه انتخابات خبرگان رهبری برگزار خواهد شد
حال انکه نزدیک به یک ماه دیگر برای مدیران دولتی و شهری که قصد حضور در انتخابات مجلس دهم را دارند برای استعفا از مسئولیت‌های سیاسی فرصت باقی است. دراین خصوص در هفته پایانی فروردین سال جاری استعفای برخی مدیران شهرداری تهران، شایعه معرفی لیست قوی از مدیران شهری تهران در انتخابات مجلس دهم را قوی‌تر از هر زمان دیگری کرد. افرادی که می‌توان آنان را گزینه‌های اولیه لیست منتسب به شهردار تهران در انتخابات آینده مجلس دانست.
امانکته قابل توجه آن است که در سه جبهه بزرگی که به آن اشاره شد بخشی وجود دارد به نام میانه روها که با یکدیگر دارای فصول مشترک هستند؛ بدین معنا که در بین عناصر جبهه اصلاحات و جبهه اصولگرا و جبهه اعتدال افرادی که میانه‌روتر هستند شانس بیشتری برای کسب کرسی های مجلس خواهند داشت و متقابلا به نظر می‌رسد که افراد تندرو و کسانی که در دوره های گذشته آسیب هایی را به کشور وارد ساخته اند جایگاه و پایگاه قابل توجهی در میان مردم ندارند و احتمال رای آوری آنان کم خواهد بود اگرچه که آنها اقلیت بسیار کوچکی را در مجلس خواهند داشت اما اکثریت غالب و ترکیب مجلس آینده ترکیبی از اصولگرایان معتدل و اصلاح طلبان و اعتدالگرایان خواهد بود.
دراین بین حامیان دولت کنونی براین باورند،مجلس نهم به‌رغم تاکیدات بزرگان نظام مبنی بر کمک وحمایت از دولت تدبیر وامید تاکنون نشانگر آن است که تعامل مطلوبی بادولت ندارد واقلیت تندرومجلس هرروز با ایجاد مشکلی به فکر چوب لای چرخ دولت گذاشتن هستند.و بیشتر وقت وزرای دولت جهت پاسخگویی به سؤالات وتذکرات پی در پی نمایندگان صرف می‌شود لذا در این وضعیت نباید انتظار معجزه از دولتی را داشته باشیم که وارث مشکلات عظیمی از دولت قبل بوده است وفکر اینکه دولت بتواند مشکلات موجود را یک شبه حل نماید معقول ومنطقی به نظر نمی‌رسد. اصولگرایان که در 24خرداد92 در اثر عدم انسجام، بازی را به رقیب واگذار کرده ودر کمال ناباوری قوه مجریه را از دست دادند این بار مترصد آنند که به هر طریقی که شده قوه مقننه ومجلس خبرگان را نگه داشته واز دست ندهند
درپایان وبه نظرنگارنده"مهدی حیدرپور"در کنار جبهه اصلاحات، اصولگرایی و اعتدال، جناح های دیگری نیز وجود دارند که به لحاظ رسمی و قانونی حق فعالیت در انتخابات را ندارند اما کاملا مشخص است که برخی که نمی‌توانند مستقیما وارد عرصه انتخابات شوند هم بی‌تفاوت و خنثی به جریان انتخابات نگاه نمی کنند و حرکت آنها قطعا به صورت غیر رسمی خواهد بود و اگر حمایتی صورت گیرد قطعا غیر رسمی است ،دراین بین شورای هماهنگی اصلاحات و شورای مشورتی رئیس‌جمهور اصلاحات قطعا می‌توانند با سازوکاری منطقی و روبه جلو تمامی احزاب وگروه‌های شناسنامه‌دار را زیر چتر خود جمع آوری کرده و با یک صدای واحد به لیست مشترک دست یابند در این صورت است که می‌توان انتظار تشکیل مجلسی با اکثریت اصلاح طلب واعتدالگرا را داشت تا بتواند دست رئیس‌جمهور روحانی را گرفته ودر ادامه مسیر در تحقق وعده‌های داده شده به ویژه در زمینه سیاست داخلی یار ومددکار دولت شده وگامی اساسی برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم باشد.
