هفته ای که در آن قرار داریم یکی از روزهای درخشان را در خود دارد که برای ما مطبوعاتی ها و رسانه ای ها روزی خاص ، ویژه و قابل تأمل است و آنهم روز خبرنگار می باشد.
به واقع بایستی اذعان نمود هفده مرداد یادآور بزرگداشت محمود صارمی است خبرنگاری که سال ۷۷ در افغانستان به دست عوامل طالبان کشته شد.
اینگونه حوادث که برای خبرنگاران حوزه های مختلف در کشور های مختلف رخ می دهد، من را به یاد فیلم مزارشریف انداخت و این گونه شد که فیلم»مزار شریف« را از کشوی میز پایگاه خبری مدیران موفق بیرون آورم. دلم می‌خواهد یک‌بار دیگر و در روز خبرنگار آن را تماشا کنم. بوی مرگ و خون می‌دهد. طعم اسارت‌هایی دارد که برخاسته از افکار و ذهن مسموم آدم‌هایی است که نه در افغانستان بلکه در همه‌جای دنیا حضور دارند. اما جهان سومی‌ها سهم‌شان بیشتر است. تصاویری از برهوت اندیشه‌ی انسان‌ها تا رسالت یک خبرنگار و قربانی‌کردن جانش برای اطلاع‌رسانی به دیگران، ذهنم را درگیر می‌کند. فیلم تمام می‌شود.
حال به این جمله می نگرم : خبرنگار آنگاه که قلم به دست می گیرد یعنی آنکه یک رسالت اجتماعی را تقبل کرده است و آنهم رسالت بیداری جامعه است و دراین راه باید با مشکلات موجود بجنگد و سری نترس داشته باشد و قلمی افشاگر و آنگاه هست که می تواند مؤثر و مفید باشد. خبرنگار در مکتب خود حق و حقیقت را می شناسد و در این راه رئیس ، مدیرکل ، معاون و صدها و هزاران عنوان کذایی برای او نمی تواند محدودیت ایجاد نماید بلکه او در این راه رسالتی بس عظیم برعهده دارد و آنهم بیان حقایق با قلم است قلمی که خداوند بلند مرتبه درکتاب آسمانی قرآن از آن قسم یاد کرده است. پس بزرگداشت روز خبرنگار در واقع" بزرگداشت آزادی بیان و آزادی قلم" است .
اما واقیعت محجور مانده در گذر زمان این است که حمایت همه جانبه از خبرنگار و حرفه او کی و چگونه سروسامان خواهد گرفت.
اما نباید از این واقعیت غافل شد که خبرنگار واقعی امروزه با مشکلات ریز و درشت فراوانی روبروست از طرفی مشکلات مربوط به معاش و از طرفی دیگر برداشت نادرست از خبرنگار در جامعه ، تنوع رسانه ها و عدم شناسایی افرادی که در این راه سالهای سال خون دل خورده اند ، ایجاد محدودیت های فراوان در کسب و دریافت خبر و یا انتشار آن ، انتظارات نازل از خبرنگار و عدم توجه اساسی و اصولی به نیازهای خبرنگار در زمینه های مختلف و برآورده نشدن خواسته های خبرنگاران تنها نمونه های بسیار کوچکی از انبوه مشکلات و محدودیت های خبرنگاران می باشند که با آن روبرو می باشند.
به واقع بایستی اذعان نمود: حمایت از خبرنگار در شعاردادن و جشن روز خبرنگار خلاصه نمی شود . حمایت از خبرنگار در عمل ، با احترام به آزادی قلم و آزاد اندیشی به اثبات می رسد .
من نیز به عنوان یک خبرنگار کوچک در بین خانواده بزرگ خبرنگاران و روزنامه نگاران جامعه خود، اعتراف می کنم که یک دهه از عمر مفید آن هم در سالهای جوانی، هدیه‌ی من به مردمانی است که بی‌دلیل دوست‌شان دارم، بی‌بهانه نگران‌شان هستم و بی‌هیچ چشم‌داشتی برای‌شان کار می‌کنم و می‌نویسم.
در پایان و به نظر نگارنده"مهدی حیدرپور" با توجه به مسلک و مرام خبرنگار که حق و حقیقت است و با باور عمیق به این شوق و عشق پاک از مسئولان مرتبط و مدیران ارشد این انتظار می رود که نسبت به مشکلات خبرنگاران بی تفاوت نباشند و برای حل مشکلات آنها درحد توان قدم بردارند و دردهای آنها را برای همیشه بر طرف نمایند.
