مطلب شماره 171

کپی برابر اصل

تیم رسانه‌ای یکی از نامزدها با استناد به روش تبلیغاتی ترامپ به طراحی کمپین تبلیغاتی ایشان پرداخته و با همانندسازی جزء به جزء آنچه آنجا اتفاق افتاده، تلاش می‌کند آن شیوه‌ها را در اینجا نیز پیاده کند. دو شکست پیاپی در دو انتخابات 84 و 92 این نامزد را به این نتیجه رسانده که حتی به قیمت حراج هویت ملی و انسجام اجتماعی جامعه ایران باید در این انتخابات پیروز شد؛ از این رو با عددسازی و »این همانی« شرایط جامعه ایران با وضعیت جامعه آمریکا، زبان فقرا شده‌اند و به نمایندگی از فرودستان و از دیدگاه خود 96 درصدی‌ها در کمپین تبلیغاتی فریاد »واطبقات« سر می‌دهند. به نظر اینها وضعیت اقتصاد در شرایط بحرانی قرار دارد و وضعیت اجتماعی در شرایط هشدار.

مطلب شماره 170

شورای‌شهرسکوی‌پرشی‌به‌عالم‌سیاست

پنجمین دوره انتخابات شوراها در راه است؛ نهادی که صحت و اقتدار آن در نهایت منجر به نهادینه‌شدن واگذاری قدرت به مردم در فرهنگ و ساختار حکومت می‌شود. با این شرایط توجه به انتخابات شوراهای اسلامی نه به سبب عرض اندام جریان‌های سیاسی و ایراد شعارهای انتخاباتی که به‌دلیل حمایت از نقش جمهوریت در ارکان تصمیم‌گیرنده و واگذاری قدرت به مردم اهمیت پیدا می‌کند. باید بپذیریم یکی از مهم‌ترین دستاوردهای انتخابات شوراها در شرایطی محقق می‌شود که شاهد یک هم‌گرایی جمعی در میان تمام مسئولان باشیم که در نتیجه آن، مردمی که در ایام انتخابات، مورد توجه قرار می‌گیرند، پس از انتخابات هم وارد جریان تصمیم‌گیری شوند.

در تکمیل مقدمه عنوان شده بایستی اذعان نمود: از زمانی که حادثه پلاسکو روی داد و به‌عنوان یک فاجعه مدیریت شهری برجسته شد، سپردن عنان شهر به متخصصان شهری و مدیران شهری به بحث داغ رسانه‌ها بدل شد. قریب به اتفاق صاحب‌نظران کشور آمدند و پیرو این داغ اجتماعی شعار دادند که باید مدیریت شهری را به صاحبانش واگذار کرد و به متخصصان شهری سپرد.

مطلب شماره 169

مسئله‌ای‌با‌عنوان‌انتخاب‌رئیس‌جمهور

برگزاری انتخابات به‌معنای مشارکت عمومی مردم در زندگی سیاسی و اجتماعی است. همچنین، مردم با شرکت در انتخابات در روندی مشارکت می‌کنند که قدرت سیاسی را برای مدت زمانی معین و مشخص به جریانی سیاسی واگذار می‌کنند و در عین حال، به آن جناح یا نیروی سیاسی مشروعیت می‌دهند. اما نام‌‌نویسی کاندیداها، برگزاری انتخابات و رفتن مردم پای صندوق‌ های رأی، برای دموکراتیک‌بودن نظام سیاسی و مشارکت مردم در سیاست کافی نیست. اینها شکل ماجراست. در این زمینه ماهیت آن روند، مهم و تعیین‌کننده است. برای آنکه اراده آزاد عمومی، مشارکت در زندگی سیاسی و نقش آن در تعیین سرنوشت یک کشور شکل بگیرد و واقعی باشد، نیاز به الزاماتی است؛ اولین آنها آگاهی عمومی است که شکل‌گیری آن نیازمند امکانات و ابزارهایی است.

مطلب شماره 168

داستانی بنام وعده های انتخاباتی

کاندیداهای این دوره درصدد هستند که با وعده‌های به باورمن غیرممکن اما عوامفریبانه سمت‌وسوی مناظره‌ها را به‌گونه‌ای ترسیم کنند که عده‌ای را با وعده پای صندوق‌های رأی بکشانند. مسابقه سرعتی که بین کاندیداها در گرفته و وعده ایجاد مشاغل جدید را می‌دهند شنیدنی است. یکی از سالی یک میلیون شغل یاد می‌کند و دیگری پا را فراتر می‌گذارد و از 5/1 میلیون شغل در طول سال و ظرف چهارسال از 6 میلیون شغل جدیدی که به خانواده‌ها ارزانی خواهد داشت یاد می‌کند، بدون اینکه به ابزار این وعده توجه کند، با پرس‌و‌جویی در سایت‌های ایجاد کار و اشتغال و پرسش از کارآفرینان جملگی یک پاسخ داشتند: برای ایجاد هرفرصت شغلی به ده‌هزار دلار سرمایه نیاز است. شاید پرسش این باشد: مگر واحد پول کشور دلار است؟ جواب این است: ابزار و لوازم مورد نیاز ایجاد هر شغل باید با متر و معیاری بین‌المللی سنجیده شود. از طرفی نمی‌دانم معنای شغل در ذهن کاندیداها چیست. فرصت‌های شغلی در رده‌های مختلفی تعریف می‌شوند، مشاغل تجاری، کشاورزی، اقتصادی و خدماتی با یکدیگر فرق دارند.