بیانیه‌ای‌برای‌صاحبان‌حرف‌های‌بی‌عمل
جامعه، مجموعه‌ای از انسان‌هایی است که افزون بر مشترکات زبانی یا نژادی یا جغرافیایی و مانند آن، سرنوشتی یکسان نیز دارند. اگر نزاع‌ها و مرزبندی‌ها و تقسیمات اجتماعی در جامعه‌ای به‌حدی برسد که آن جامعه را هزار تکه کند و هر تکه برای حذف دیگری بکوشد، آن جامعه، جامعه نیست؛ جمعیتی پراکنده است که گاهی به ضرورت گرد هم می‌آیند و سپس پراکنده می‌شوند؛ مانند اعضای خانواده‌ای که هیچ انس و الفتی با یکدیگر نداشته باشند و تنها گاهی دور سفره، همدیگر را بینند و سپس هر‌کس دنبال کار و بار خود برود.
بنابراین
معمولا پس از برگزاری راهپیمایی 22 بهمن، رهبری پیامی در مقام تشکر از حضور وفادارانه و انقلابی مردم صادر می‌کردند که بیشتر شامل تقدیر و سپاس و قدرشناسی بود، اما این‌بار این قدردانی را با بیانیه‌ای مفصل و یک نقشه راه همراه کردند که علت اصلی آن را باید در فراز تاریخی مهمی دانست که گذشت چهار دهه از انقلاب و ورود به دهه پنجم عمر این نهضت موجب و موجد آن است، از این منظر هم شاید بتوان جمهوری اسلامی را منحصر‌به‌فرد دانست که هم‌چنان با تکیه بر همان اصول و ارزش‌های اولیه و با همان آرمان‌ها و یک چله بدون خیانت به آرمان‌هایش پای به دهه پنجم عمر خود گذاشته است، آن هم با این اصل مهم که صرفا به این طول عمر و حیات به هر قیمتی اکتفا نکند و برایش مهم باشد که به‌قول رهبری چرا بماند و چگونه بماند و به مرحله خودسازی، جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی قدم بگذارد.
بدین‌رو است که رهبران فکری و سیاسی در هر کشوری باید تا می‌توانند بر مشترکات و موجبات همدلی تاکید کنند و تا می‌توانند از کم و کیف مرزها و نزاع‌ها و درگیری‌‌ها بکاهند. نیازی به انکار اختلاف‌ها و تفاوت‌ها نیست؛ حتی نباید منتظر حل و فصل منازعات نشست.
آنچه لازم و ضروری است، کاستن از حرارت و شدت آن‌ها است. بسیاری از تقسیم‌بندی‌ها در جامعه، واجد هیچ منطق و سیاستی نیست مگر سیاست تفرقه‌افکنی در جامعه برای توفق بر آن. اصل اختلاف و تفاوت، نه‌تنها خطرناک نیست، بلکه در سایه مدیریتی خردمندانه، موجب همبستگی نیز می‌شوند. اما آنچه بیشتر از همه، دقت و جامعیت گفتار رهبری را نشان می‌دهد، نقد ایشان نسبت به برخی رویه‌ها، رفتار‌ها و عملکردهاست. شاید در نگاه نخست، بسیاری منتظر آن بودند که همزمان با چهلمین سالروز پیروزی انقلاب، رهبری در پیامی صرفا به تحسین و آفرین عملکرد چهل‌ساله بپردازد و کلمه‌ای در نقد برخی رخدادها، روندها و رویه‌ها نیاورد اما ایشان بسیار هوشمندانه در کنار آوردن دستاوردهای چهل‌ساله و با اعلام این‌که کشور از ارزش‌های بنیادین انقلاب فاصله نمی‌گیرد، به نقد فهرست‌وار ضعف‌ها، کاستی‌ها و کوتاهی‌ها نیز پرداختند. »نقد« عملکردها را نعمت خدا و هشدار به صاحبان حرف‌های بی‌عمل خواندند.
نگارنده مهدی حیدرپور ،در پایان با 3 فراز مهم از این بیانیه به این یاداشت کوتاه و البته اشاره‌وار که می‌توانست بسی مفصل‌تر و کامل‌تر از این باشد حسن ختام می‌بخشم که خطاب آن مسوولانند:
1. همه باید از شر شیطان حرص برحذر باشند و از لقمه حرام بگریزند و در این مسیر از خدا کمک بخواهند. دستگاه‌های نظارتی و دولتی باید با قاطعیت و حساسیت از تشکیل نطفه فساد پیشگیری و با رشد آن مبارزه کنند و این مبارزه نیازمند انسان‌هایی با‌ایمان و جهادگر و منیع‌الطبع با دستانی پاک و دل‌هایی نورانی است.
2. عدالت در صدر هدف‌های اولیه همه نهضت‌های الهی است و در جمهوری اسلامی نیز دارای همان جایگاه است.
3. صریحا می‌گویم آنچه تاکنون شده با آنچه باید می‌شده و باید بشود دارای فاصله‌ای ژرف است. در جمهوری اسلامی دل‌های مسوولان به‌طور دائم باید برای رفع محرومیت‌ها بتپد و از شکاف‌های عمیق طبقاتی به‌شدت بیمناک باشد. در جمهوری اسلامی کسب ثروت نه‌تنها جرم نیست که مورد تشویق نیز هست، اما تبعیض در توزیع منابع عمومی و میدان دادن به ویژه‌خواری و مدارا با فریب‌گران اقتصادی که همه به بی‌عدالتی می‌انجامد، به‌شدت ممنوع است. همچنین غفلت از قشرهای نیازمند حمایت به هیچ روی مورد قبول نیست.
این سخنان در قالب سیاست‌ها و قوانین بارها تکرار شده، ولی برای اجرای شایسته آن چشم امید به شما جوان‌هاست و اگر زمام اداره بخش‌های گوناگون کشور به جوانان مومن، انقلابی، دانا و کاردان- که بحمدالله کم نیستند- سپرده شود این امید برآورده خواهد شد.
