اکنون پس از 6 سال جشن، پایکوبی، امید به آینده اقتصادی و گشایش معیشتی مردم با اقدام هفته گذشته در‌خصوص توقف فروش آب سنگین و اورانیوم دوباره یعنی نقطه سر خط. و به‌معنای بازگشت به وضعیت دولت نهم و دهم است. ایران روز چهارشنبه گذشته، هم‌زمان با سالگرد خروج دولت دونالد ترامپ رییس‌جمهور آمریکا از برجام، تهدید کرد برخی از فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی خود را که بر‌اساس توافقنامه هسته‌ای سال 2015 میلادی با قدرت‌های جهانی، متوقف کرده بود، از سر می‌گیرد. بسیاری از ناظران اعزام دو ناو جنگی به منطقه، استقرار سیستم موشکی پاتریوت و همچنین اعزام بمب‌افکن‌های استراتژیک بی52 به پایگاه العدید قطر را بی‌ارتباط با رویکرد جنگ‌طلبانه واشنگتن علیه ایران نمی‌دانند. از سوی دیگر، آمریکایی‌ها هم‌زمان پیام مذاکره برای ایران ارسال می‌کنند.
تا جایی که »سی.ان.ان« گزارش داد، آمریکایی‌ها شماره تلفنی را در اختیار سفارت سوییس قرار دادند تا ایران با آن‌ها تماس بگیرد.
به‌نظر می‌رسد، واشنگتن با ارسال این سیگنال‌های متناقض در پی ایجاد سردرگمی راهبردی برای مقامات ایرانی هستند. سردرگمی راهبردی که ممکن است منجر به خطای راهبردی در محاسبات ایران در برابر آمریکا شود. لذا، برای جلوگیری از خطای راهبردی در برابر این اقدامات آمریکا، ایران بایستی تمامی سناریوهای ممکن را در نظر بگیرد و برای هر سناریو پاسخ مناسبی داشته باشد.
در این خصوص بایستی بر این نکته اذعان نمود که: اظهارات و مواضع تازه رییس‌جمهوری آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران نیز افزودن برگ سیاه دیگری بر دفتر پرغلط سیاست خارجی آمریکا است. ملت صاحب تمدن و دلاور ایران در طول تاریخ پرفراز و نشیب خود اثبات کرده که تهاجم هیچ بیگانه‌ای را برنمی‌تابد و اجازه توفیق و سلطه قدرت‌های خارجی و نظامی را در صحنه ایران به احدی نمی‌دهد.
امروز نیز مردم ایران، به‌رغم همه دشواری‌ها، سختی‌ها و اختلاف سلایق موجود در عرصه سیاست و حتی برجام، در برابر تهاجم هر بیگانه‌ای و جسارت هر دولتی از جمله آمریکا صف‌های آهنین خود را مستحکم‌تر از گذشته برپا خواهد کرد و اجازه عبور از سد استقلال و آزادی خویش را به احدی نخواهد داد. دل‌بستن به ایجاد شکاف و اختلاف و اعتراض در جامعه پرنشاط، پویا و متنوع ایران و سوءاستفاده از آن برای شرارت‌طلبان خیال خامی بیش نخواهد بود.
ملت بزرگوار ایران که همواره صلح و امنیت و عدالت را برای ملت‌ها به‌ویژه همسایگان خود خواسته، در برابر بیگانگان جان خود را در تیری می‌نهد که هر‌یک کار صدهزاران تیر را می‌کند. ملت رشید ایران اسلامی و عموم گروه‌های مرجع جامعه، متحد و یک‌صدا در دفاع از حریم استقلال و آزادی ملک و ملت ایستاده و اعلام می‌دارد که مواضع تازه رییس‌جمهوری آمریکا که فشار حامیان رژیم صهیونیستی و دلارهای حاکمان مستبد عربستان و امارات در پشت آن نمایان است، تهدیدی علیه صلح و امنیت جهانی است و ضروری است همه ملت‌های حق‌طلب و آزاده جهان در برابر این آتش‌افروزی و بی‌خردی بایستند و اجازه ندهند این اندیشه ناصواب بر جهان غالب شود که زور و تهدید و ثروت حاکم اصلی بر دنیاست و اندیشه جنگ‌طلبانه را در دنیایی که بیش از هرچیز به صلح و دوستی و مدارا محتاج است، طرح کنند.
متاع پیش‌برد سیاست‌های توسعه‌طلبانه در پوشش مبارزه با تروریسم و مقابله با تولید سلاح‌های کشتارجمعی در جهان آگاه امروز بازار و خریداری ندارد و دنیا امروز دریافته است که قدرتمند واقعی کسی است که خردمندانه گام بردارد، از شم استنباط صحیح مسائل بهره‌مند باشد، حقوق مردمان کشور خود و سایر ملل جهان را محترم شمارد، جنگ‌افروزی را به کناری نهد و خیر و سعادت همگان را خواستار باشد. کثرت و پیچیدگی جنگ‌افزار و سلاح، درشت‌گویی و تهدید و تحریم، چشم فروبستن بر جنایات رژیم‌های نژادپرست خون‌ریز صهیونیستی و وهابی‌پرور و اعمال فشار علیه ملت‌های صاحب استقلال قدرت واقعی نیست. قدرت واقعی از آن ملتی است که صاحب سرمایه‌های معنوی و فرهنگی، ایمان و عقیده‌ای الهی، تمدن کهن، اراده‌ای استوار و روحی تسخیرناپذیر باشد، و ملت ایران در میان ملل جهان در صفوف مقدم این عرصه قرار دارد. ما ایستاده‌ایم.
درپایان نگارنده مهدی حیدرپور معتقد است: ما فقط در چارچوب شعار حرف می‌زنیم. در دولت آقای خاتمی مسئله گفت وگوی تمدن‌ها مطرح می‌شود. در دولت آقای احمدی‌نژاد نگاه مقابل با آن به‌وجود می‌آید و در دوره حسن روحانی هم مسئله مذاکره با کدخدا یعنی خود آمریکا به وقوع می‌پیوندد. حال خود قضاوت کنید که آیا در این موج سینوسی شدید دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران می‌تواند یک رویه ثابت را برای تقابل با آمریکا پیدا کند؟ اگر همان رویه‌ای که مثلا در دوره دولت‌های نهم و دهم پی‌گرفته می‌شد و به سرانجام می‌رسید اکنون تکلیف ایران با آمریکا یک‌سره شده بود؛ یا آمریکا تسلیم محض شده بود و به این یقین رسیده بود که تحریم‌ها نمی‌تواند در ایران کارگر باشد و یا اینکه یک‌باره ایران پای میز مذاکره می‌نشست و همه مسائل خود را حل می‌کرد. ولی اکنون همه‌چیز به‌صورت نصفه و نیمه حرکت می‌کند و این مسئله خود باعث انتقادات جدی مردم شده است؛ انتقاداتی که نوعی دوپارگی را در جامعه نسبت به فرسایشی‌شدن تقابل با آمریکا را شکل داده است که برخی با این سیاست تقابلی همراه و برخی با آن به‌شدت مخالفند.
