خروش‌دریای‌سیاه‌درسایه‌ی‌تقابل‌روسیه‌وآمریکا
آمریکا از سال 2008 پس از جنگ روسیه و گرجستان، حضور نظامی دائمی در دریای سیاه را در دستور کار خود قرار داد، اما پس از بحران اوکراین در سال 2014 و رویارویی روسیه و ناتو در شرق اروپا، حضور نظامی واشنگتن در قالب ناتو در این منطقه از جمله دریای سیاه افزایش قابل توجهی یافته است.
پنتاگون مدعی است که این اقدام برای کاهش حساسیت روسیه به حضور ناوگان آمریکا در دریای سیاه انجام گرفته است. در عین حال آمریکا به بهانه حمایت از متحدان در دریای سیاه یعنی اوکراین، رومانی و بلغارستان حضور دائمی در دریای سیاه دارد.
داستان‌انزوای‌آمریکا
نزدیک به دو سال از ورود ترامپ به کاخ سفید می‌گذرد و در این مدت از نزدیکترین همپیمانان همچون کانادا تا دورترین کشورهای شرق دور مانند چین از گزند وی در امان نمانده‌اند. از طرفی نادیده انگاری عرف و هنجارهای بین‌المللی از سوی چهل و پنجمین رییس‌جمهوری ایالات متحده، این کشور را به بازیگر تعهدگریز و قانون‌شکن نظام بین‌الملل مبدل ساخته که گریزی از تقابل با آن نیست.
دولت ترامپ در این مدت از پیمان‌های مهم جهانی از قبیل پاریس، برجام، تجارت آزاد ترانس پاسیفیک، پیمان جهانی مهاجرت خارج شده و با بی‌اعتنایی به سازمان‌های اثرگذار بین‌المللی دستور خروج آمریکا را از سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد (یونسکو) و شورای حقوق بشر سازمان ملل صادر کرده است. جرقه آغاز تقابل بین‌المللی با سیاست‌های کاخ سفید از همان روزهای نخست تکیه ترامپ بر مسند رییس‌جمهوری و مقابله‌اش با برجام، زده شد.
