مطلب شماره 161

قدرت‌طلبی‌یاخدمتگزاری

با اتمام مهلت قانونی ثبت‌نام ریاست‌جمهوری جمعا 1636 نفر ظرف 5 روز با مراجعه به وزارت کشور خود را کاندیدای پست ریاست‌جمهوری نمودند تا درصورتی که از مجرای نه‌چندان آسان و ساده شورای نگهبان گذشتند، ظرف مدت20 روز با تبلیغاتی گسترده خود را در روز 29 اردیبهشت‌ماه در معرض آرای مردم قرار دهند. پرسش این است چرا این عده از مردم خود را واجد صلاحیت کاندیداتوری در انتخابات می‌دانند؟ این هیاهوی انتخاباتی هر 4 سال یک بار به چه علت فضای کشور را آشفته می‌کند؟ این روزها که ثبت‌نام داوطلبان ریاست‌جمهوری در جریان است، شاهد جلوه‌هایی از این میل به قدرت‌طلبی هستیم که شعار تقریبا مشترک در همه آنها خدمت به کشور است، اما روش‌های به کارگرفته برای توجیه خود یا انتقاد به دولت نشان می‌دهد که نیّت چیست و بین حرف و عمل چه فاصله‌ای وجود دارد.

کوتاه و خواندنی هفته

فردی که یک‌شبه مشکلات را حل می‌کرد  یکی دیگر بود
به گزارش سردبیر آزاداندیش،دهمین نشست خبری رئیس‌جمهوری با اصحاب رسانه با حضور رسانه‌های داخلی و خارجی صبح روز دوشنبه 21فروردین ماه سال جاری برگزار شد. در این نشست خبرنگاری پرسید شما در تبلیغات انتخاباتی در سال ٩٢ اعلام کردید مشکلات کشور را صدروزه حل می‌کنید؛ اما بعدا گفتید برای حل این مشکل ٤٠ سال زمان نیاز است.

چرا موضع خود را در این زمینه تغییر دادید؟ که روحانی در پاسخ گفت: یک دروغی پخش شده که باید اکنون جواب آن را بدهم. من کِی گفتم مشکلات را صدروزه حل می‌کنم؟ گفتم اگر در انتخابات موفق شوم، اقدامات صدروزه اول را اعلام می‌کنم؛ اما عده‌ای تخریب‌گر گفتند که من اظهار کرده‌ام مشکلات را صدروزه حل می‌کنم. فردی که یک‌شبه مشکلات را حل می‌کرد، یک نفر دیگر بود، ما نیستیم.

رئیس‌جمهوری با بیان اینکه دولت اقداماتی در صد روز اول داشت که آنها را اعلام کرد، گفت: در صد روز اول ما برنامه‌هایی تدوین و تصویب کرده و آن را اجرا کردیم که نتیجه آن کاهش تورم و افزایش رشد اقتصادی بود.

اینکه تورم از ٤٥ درصد به تک‌رقمی رسید، از آسمان هفتم که نازل نشد. من اعلام کردم در سال ٩٦ تورم را تک‌رقمی می‌کنیم؛ اما این اتفاق در ٩٥ رخ داد. من گفتم رشد اقتصادی را مثبت می‌کنم که در سال ٩٣،‌ ٩٤ و ٩٥ رشد ما مثبت بود. برای اولین بار بعد از ابلاغ سند چشم‌انداز از سوی رهبری ما امسال رشد اقتصادی را بالای هشت درصد رساندیم. برنامه اقتصادی و کار ما روشن است.

تک‌دوره‌ای‌ شدن‌ ریاست‌جمهوری‌ شاید‌ وقتی‌دیگر

جمله‌ی»فضای جامعه هنوز انتخاباتی نشده است«، را فعالان سیاسی اظهار می‌نمایند و می‌خواهند به‌گونه‌ای جلوه دهند که این فضا ناخواسته به وجود آمده است،گویا توافقی نانوشته بین جناح‌های رقیب وجود دارد که هرچه تنور انتخابات دیرتر شعله‌ور شود، به نفع همه است. دولت روحانی که مدافع وضع موجود است و باید پاسخ‌گوی مطالبات محقق‌نشده باشد، ترجیح می‌دهد فضای انتخاباتی به تعلیق دچار شود یا به‌ تعویق بیفتد.

هرچه فضای انتخاباتی در جامعه کشدار باشد، منتقدان، دولت را بیشتر مورد پرسش و هجمه قرار می‌دهند و به‌این‌ترتیب زمینه‌های مجادله و مخاصمه گسترش می‌یابد.

دکتر روحانی‌ در کش‌وقوس‌ انتخاب‌ اصولگرایان

رنگ و بوی انتخابات ریاست جمهوری که در اردیبهشت 96 برگزار خواهد شد دستکم در فضای رسانه‌ای و سیاسی افزایش یافته است. می‌توان گفت از فردای 24 خرداد 92 که روحانی با حمایت اصلاح‌طلبان پیروز شد اصولگرایان منتظر 96 هستند.

روحانی انحصار هشت ساله آنها در قدرت را شکست. شعار چرخ اقتصاد و چرخ هسته‌ای در کنار هم، روحانی را به برجام رساند. برجامی که سیبل اول هجمه‌های مخالفان او است. در داخل روحانی تورمی افسارگسیخته را تحویل گرفت و حالا آن را به زیر 10 درصد رسانده است. اما همچنان مخالفان بر طبل هیچ بودن دستاورهای رئیس دولت یازدهم می‌کوبند. اینکه شاخص‌های بانکی می‌گویند دولت رشد منفی 7/5 را به مثبت 7 رسانده هم تاثیری بر نظر این افراد ندارد. علاوه بر این‌ها دولت یازدهم با دو مشکل روبروست.

نگرش‌ها‌در‌خصوص‌حضورروحانی‌درانتخابات96

برکسی پوشیده نیست که انتخابات 96 نیز همانند انتخابات 92 می‌تواند یکی از پربحث‌ترین انتخابات جمهوری اسلامی ایران باشد. در این راستا با نزدیک شدن به انتخابات سال آینده تحرک اصولگرایان و اصلاح‌طلبان روز به روز بیشتر و حرف و حدیث‌های فراوانی در خصوص انتخاب فرد مورد نظر هر حذب در اذحان عمومی مطرح است. در این بین اما عموم جامع به چگونگی حمایت و حضور دکتر حسن روحانی در انتخابات 96 فکر می‌کنند که در این بین سیاسیون و احزاب اصولگرا و اصلاح‌طلب نیز نظرات و یاداشت‌های مختلفی در رسانه‌ها از خود منتشر نموده‌اند که می‌تواند پاسخ قانع‌کننده‌ای به سئوال چگونگی حضور و حمایت از دکتر روحانی در انتخابات 96 باشد.

به بهانه فعالیت احزاب در خصوص انتخابات96

رشداحزاب‌شایدوقتی‌دیگر

احزاب سیاسی ایران به رغم، پشت سر گذاردن سابقه‌ای یکصد ساله در زمینه مشروطه‌خواهی و فعالیت‌های پارلمانتاریستی، نتوانسته‌اند الزامات بایسته‌ی مرتبط با فعالیت حزبی، در یک نظام سیاسی را رعایت کنند.

به واقع از زمان مشروطه تاکنون گروه‌ها و احزاب سیاسی نتوانسته‌اند به سطح پایداری از پویایی در جامعه ایران دست یابند. درتکمیل مقدمه عنوان‌شده بایستی اذعان نمود: احزاب، امروزه یکی از ابزارهای مشارکت سیاسی مردم و مهار قدرت در جوامع دمکراتیک محسوب می‌شود.

جوامعی که نظام سیاسی آنان بر انتخابات، پارلمان و امثال آن مبتنی است، وجود احزاب را یک ضرورت شمرده و فقدان آن را خلأی در صحنه سیاسی قلمداد می‌کنند، به‌طوری که هم مردم در انتخاب مدیران جامعه، نمایندگان مجلس و امثال آن دچار مشکل می‌شوند و هم زمینه به صحنه آمدن افرادی که سابقه روشنی در عرصه سیاسی ـ اجتماعی جامعه ندارند و یا لااقل برای مردم شناخته شده نیستند، فراهم است.