مشارکت عامه مردم در امور سیاسی که خود ناشی از تمایل مشارکت‌جویانه آنان نسبت به نظام سیاسی است، یکی از نتایج و دستاوردهای مراحل پیشرفته دموکراسی است، بنابراین مشارکت را می‌توان یکی از معیارهای موفقیت توسعه فراگیر به‌شمار آورد. زنان به‌عنوان نیمی از نیروی انسانی موجود در جوامع بشری که خود یکی از مهم‌ترین منابع توسعه‌اند، نقشی به‌سزا در توسعه جوامع انسانی ایفا می‌کنند.
به‌عبارتی دیگر یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های جامعه تحصیلکرده و در حال گذار زنان ایرانی، حضور نداشتن در مناصب سطح اول سیاسی است که به‌علل بسیاری از جمله عوامل فرهنگی جامعه ایران نتوانسته جایگاه درخور شانی را نصیب بانوان این مرز و بوم کند تا جایی که بسیاری از فعالان جامعه زنان بر این باورند که برای تغییر رویکرد‌ها در این زمینه راهی طولانی لازم است که در سال‌های اخیر صدای گام‌های شتابان آن به‌وضوح شنیده می‌شود.
با مشخص شدن »دونالد ترامپ« به‌عنوان رئیس‌جمهور ایالات متحده امریکا، اکنون صحبت از سیاست‌های آینده این کشور در سطح بین‌المللی و منطقه خاورمیانه مطرح است. آن چه را که مسلم است و در برنامه‌های تبلیغاتی ترامپ عنوان شده و رسانه‌ها بر آن تاکید داشته‌اند مواردی است که همه می‌دانند، ترامپ قرار است روابط کشور را با مسکو بهتر کند. در مرز مکزیک دیوار بکشد و همچنین متحدان خود را وادار کند هزینه‌های استقرار نیرو‌های آمریکایی در کشور خود را پرداخت کنند، با برجام موافق نباشد و داعش را با چالش مواجهه خواهدکرد. ولی آیا سیاست خارجی یک کشور فقط به این موارد ختم می‌شود؟ برای همه دولت‌ها و ملت‌ها این سئوال به‌وجود آمده است که برنامه ترامپ بعد ازگرفتن این مسئولیت بزرگ به‌صورت رسمی چه خواهد بود.
