همانگونه که شما خواننده گرامی درجریان هستید، در سال گذشته طرحی از سوی رئیسجمهور تحت عنوان توزیع سبد کالایی رایگان بین اقشار مختلف مردم مطرح شد که هدف آن حمایت از معیشت خانوار بود. دولت تلاش کرد از طریق واگذاری بستههای رایگان غذایی در بین مردم، تا حدودی به تامین معیشت آنها کمک کند. اما اجرای این طرح گویایی این واقعیت است که: هنوز دولت و حتی مردم نتوانستهاند ویرانی هشت سال گذشته را دوباره بسازند و هنوز روی همان ویرانه دولت قبلی تنها لگد میزنیم به جای ساخت و سازی نو. تفکر احمدینژادی و تقسیم سبد کالا و کشاندن مردم در صف بدین معنا است که هنوز دولت خود را ولی و صاحب مردم فرض میکند در حالی که در کشورهای توسعه یافته این دولتها هستند که به مردم وابسته هستند.
دراین بین درهفته اول خرداد صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در راستای رسالت آگاهسازی و اطلاعرسانی خود، درسی و پنجمین برنامه مناظره شبکه یک سیما با حضور کارشناسان و صاحبنظران به موضوع سبد حمایتی دولت پرداخت. سوال نظرسنجی برنامه مناظره این بود که: کدام راه را برای تامین امنیت تغذیه خانوادههای نیازمند کارآمدتر میدانید؟ 1.ارائه سبد کالا 2.ارائه بن مواد غذایی و 3 پرداخت نقدی
عضو هیئترئیسه کمیسیون اجتماعی مجلس درخصوص توزیع سبد کالا و پرداخت نقدی یارانهها به مردم گفت: باید با ارائه بنهای کالایی قدرت خرید مردم را افزایش داد. محمداسماعیل سعیدی، نماینده مجلس هم در این برنامه با بیان اینکه سبد کالا برای رفع نیاز بخشی از اقشار جامعه است، خاطرنشان کرد: برای انجام این کار باید نظام برنامهریزی دقیق با اطلاعات کارشناسی وجود داشته باشد و اگر اطلاعات دقیق نباشد، مشکل توزیع پیش خواهد آمد. نماینده مردم تبریز در مجلس با اشاره به اینکه مبنای برنامهریزیها باید اطلاعات دقیق باشد و خانوارها، اقشار آسیبپذیر جامعه و نوع خواستهای آنها را در نظر بگیریم، افزود: همه مردم نیازمند سبد کالای مواد غذایی نیستند، بلکه خواهان کمکهای درمانی هستند. شیوه اعمال این سیاست حمایتی باید تغییر کند یعنی شأن و منزلت مردم را رعایت کنیم. درپایان به نظر نگارنده این سوال مطرح است: هدف دولت آقای روحانی از اجرای چنین طرحی چه بوده است؟ آیا او نیز به دنبال جلب محبوبیت اقشار ضعیف جامعه و استفاده از این اهرم برای سر پوش گذاشتن بر ضعفهای دیگر نیست. اینکه این دولت امیدهایی در دل مردم ایجاد کرده و حرکتهای مثبتی نیز انجام شده جای تقدیر و تشکر است اما همان طور که باید تقدیر کرد جاهایی هم باید نقد دولت کرد تا بیراهه نرود ، امیدوارم که دولت تدبیر و امید به سیاستهای داخلی نیز مانند سیاستهای بینالمللی اهمیت ویژهای قائل شود.