دغدغه‌ی حذف یارانه‌ی پردرآمدها ادامه دارد

---

برهمگان مشخص و مبرهن است که، بر‌اساس تبصره 22 قانون هدفمندی یارانه‌ها، باید اقشار نیازمند به دریافت یارانه نقدی در سال 93 شناسایی و تنها به این خانوارها یارانه نقدی پرداخت شود. اما آن چه را که افراد جامعه تا‌کنون شاهد آن بودند چیزی غیراز اجرای تبصره 22 قانون هدفمندی یارانه‌ها بوده است. در تکمیل مقدمه مطرح شده بایستی به این نکته اذعان نمود که، سنگ بنای سرپیچی و انحراف از قانون هدفمندی یارانه‌ها، آن هم به‌طور وسیع وگسترده در دولت احمدی‌نژاد گذاشته شد.

آن جایی که با نگاهی غیر واقع بینانه کل مبالغ دریافتی میان جمعیت کشور توزیع شد، و علاوه بر اینکه سهم تولید و دیگر بخش‌ها از منابع هدفمندی داده نشد. حال در دولت جدید هم خبری از اجرایی این قانون نیست چرا که به‌نظر می‌رسد دولت با وجود این که در مرحله دوم هدفمندی ناگزیر به پرداخت یارانه به بیش از 73 میلیون نفر از افراد جامعه شده است، نتوانسته ریسک حذف یارانه پردرآمدها را به جان بخرد،

دراین خصوص براساس گفته‌های آقای نوبخت، سخنگوی محترم دولت، در تاریخ 93/2/6 در بخش مصارف هدفمندی یارانه‌ها 5 هزار و 400 میلیارد تومان به حوزه تولید و حمل و نقل عمومی، 4 هزار و 800 میلیارد تومان به حوزه بهداشت و درمان و 2 هزار و 400 میلیارد تومان برای سبد کالا تخصیص داده می‌شود، حال با یک محاسبه سرانگشتی با توجه به ثبت نام حدود 73 میلیون نفر برای دریافت یارانه نقدی، دولت حدود 40 هزار میلیارد تومان هم برای پرداخت به خانوارها نیاز دارد، از طرف دیگر در بخش منابع، کل درآمد حاصل از افزایش قیمت حامل‌های انرژی با فرض تداوم میزان مصرف سوخت، مانند سال قبل، 38 هزار میلیارد تومان پیش‌بینی می‌شود که اگر 11 هزار میلیارد تومان بودجه عمومی را هم بدان اضافه کنیم، منابع سازمان هدفمندی یارانه‌ها به 49 هزار میلیارد تومان خواهد رسید که در صورت تفریق منابع و مصارف هدفمندی یارانه‌ها، به کسری 3 هزار و 600 میلیارد تومانی پی می‌بریم و معلوم نیست که این کسری قرار است از کجا تامین شود.

در این بین اقتصاددانان بر این باورند که‌: از یک سوقطع نکردن یارانه پردرآمدها در لایحه بودجه ادامه همان سیاست‌های دولت‌های نهم و دهم است که در دولت یازدهم نیز ادامه یافته است.

دهک‌های 7 تا 10 یعنی بالغ بر حدود 30 میلیون نفر از مردم ایران به‌خاطر درآمدهای بالای‌ 3 میلیون تومان در ماه اصلا نیازی به دریافت یارانه 45 هزار تومانی در ماه ندارند و باید این یارانه به دهک های ضعیف‌تر اختصاص یابد. از سویی دیگرنباید فراموش کنیم که اساسا پرداخت یارانه با هدف کمک به اقشار آسیب‌پذیر در فرآیند اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها و اصلاح قیمت‌ها انجام شد و پرداخت یارانه به همه اقشار به هیچ وجه توجیه منطقی ندارد.

برخی به اشتباه می‌گویند منابع تامین یارانه همان پول نفت یا پول مردم است و باید بین همه یکسان توزیع شود، در حالی که چنین نیست و نباید با این رویکردها منابع عمومی ملت را توزیع ناعادلانه کرد. اما حقیقت نگران‌کننده این است که دولت با روشی که برای مرحله دوم هدفمندی در پیش گرفته است، دچار سرگردانی شده است؛ اظهارات به شدت متناقض تیم اقتصادی دولت در مورد حذف پردرآمدها، شاهد این مدعاست.

به عقیده نگارنده"مهدی حیدرپور"اگر دولت نتواند تصمیم مناسبی در این موضوع بگیرد، اعتماد و اطمینان مردم را نسبت به وعده‌های خود تا حد زیادی از دست خواهد داد، شاید هم گفته شود دولت اقتدار لازم را در انجام حذف پردرآمدها (و در واقع عمل به قانون) ندارد. پس بهتر است دولت به شعار تدبیر و امیدخویش عمل کند.