برکسی پوشیده نیست که چند وقتی از توهین برخی سخنرانان تریبون‌های رسمی به »رئیس‌جمهور« قانونی کشور می‌گذرد. همان کسی که با مذاکراتش سایه جنگ و تحریم را از سر ایران برداشت و کشتی توفان‌زده اقتصاد به ارث رسیده از دورانی آشفته را به ساحل ثبات و آرامش رساند. در تکمیل مقدمه عنوان شده بایستی گفت: این روزها بساط حمله به رئیس‌جمهور پهن و گسترده است. مدتی است که این حملات از صفحات مجازی و کانال‌های تلگرامی و گروه‌های دربسته خارج شده و به فضای رسانه‌ای هم کشیده شده است.
به واقع دایره این اهانت تا آنجا پیش رفته است که برخی از اعضای دولت و کابینه را وادار به واکنش کرده است. حجم اهانت‌ها به روحانی در گروه‌های مدعی »انقلابی‌گری« آنقدر بالا رفته و البته غیرقابل انتشار است که نمی‌توان از آن سخن گفت. اینکه در یک کشور آزادی بیان و حتی آزادی پس از بیان وجود داشته باشد بدون شک خواسته همه است.
اما همین مدعیان می‌پسندند که طرف مقابل نه توهین و اهانت، بلکه انتقادی ساده و منطقی را به عملکرد آنها روا دارد؟ به عبارتی دیگر بایستی اذعان نمود، ساده‌لوح، عمروعاص، خائن، قیاس با بنی‌صدر و... تنها نمونه‌هایی از توهین‌هایی است که وقت و بی‌وقت نثار رئیس‌جمهور می‌شود. هم در رسانه‌های مخالف دولت و هم در تریبون‌های رسمی و سخنرانی‌ها. هجمه‌ای که تنها چند روز بعد از گفت‌وگوی زنده تلویزیونی رئیس‌جمهور که در آن با اطمینان از رسیدن به رشد 5درصدی سخن گفت و تلاش کرد همچنان امید را در جامعه زنده نگه دارد، دوباره علیه او و دولتش آغاز شده و به‌نظر می‌رسد تا انتخابات 96 روز به روز بر میزان آن افزوده شود.
دراین خصوص کارشناسان مسائل سیاسی ابراز داشته‌اند: واکنش سیاسیون به این اتفاقات نشان می‌دهد بیشتر آنها بر این عقیده‌اند که این صحبت‌ها بیش از آنکه از سر دلسوزی باشد، رنگ‌وبوی انتخاباتی دارد.
به گزارش ایسنا، پروژه یک‌دوره‌ای شدن روحانی از مدت‌ها پیش کلید خورده و صحنه‌گردانان آن همان کسانی هستند که در آن دوران هشت‌ساله نه از بروز فساد اقتصادی ابراز نگرانی می‌کردند و نه رئیس‌جمهور را ساده‌لوح می‌دانستند. به‌نظر می‌رسد مخالفان تلاش می‌کنند با این توهین‌ها روحانی را به سمت بازی ناتمام کلامی کشانده و در یک سال پایانی دولت یازدهم او را سرگرم دفاع از خود کنند. هرچند شاید خودشان هم می‌دانند رئیس‌جمهور زبان برایی دارد، اما روحانی به‌خوبی تاکنون گرفتار این بازی نشده و تلاش می‌کند پس از به سرانجام رساندن پرونده ملال‌انگیز هسته‌ای و یک رقمی‌کردن نرخ تورم، رونق اقتصادی را هم به کشور بازگرداند و با دست پر به استقبال انتخابات 96 برود.
به قول پست اینستاگرامی معاون اول رئیس‌جمهور، روحانی این روزها »حقیقتا مظلوم واقع شده« و »حجم بالای هجمه‌ها و تخریب‌ها علیه شخص دوم کشور و رئیس‌جمهوری که بزرگ‌ترین گره‌ها را از کار کشور باز کرد در طول تاریخ بی‌سابقه است«. به‌نظر می‌رسد فشار به دولت یازدهم و شخص رئیس‌جمهور تا انتخابات همچنان ادامه پیدا کند. در بازی سیاست همه تلاش می‌کنند رقیب خود را به انحای مختلف از میدان به در کنند اما در سیاست ایرانی اسلامی شاید بهتر باشد مخالفان به جای توهین و تخریب جایگاه »رئیس‌جمهور« به انتقادات سازنده بپردازند تا هم رعایت انصاف را کرده باشند و هم کمکی به حل مشکلات کشور کنند.
توهین به »رئیس‌جمهور« می‌تواند مانند شمشیر دولبه‌ای رفتار کند که ممکن است روزگاری بر گردن همان توهین‌کنندگان قرار گیرد. شاید مخالفان روحانی اکنون در زمستان سیاسی خود به سر می‌برند اما کاش به گونه‌ای رفتار کنند که در پایان این زمستان، روسیاهی بر چهره هیچ‌کس نماند. روزگاری که »در آن دوران توهین به رئیس‌جمهور رونق فراوان داشته باشد« قطعا در تاریخ روسفید نخواهد بود.
در پایان و به نظر نگارنده"مهدی حیدرپور"اینجا بحث دفاع از روحانی نیست. بحث دفاع از رای میلیون‌ها فردی است که به روحانی رای دادند و اکنون کسی نباید به خود اجازه دهد شخص اول اجرایی کشور با »عمروعاص« و »بنی صدر« مقایسه شود. البته بر همه مردم این واضح است که برخی توان آن را نداشتند و با رای قاطع مردم در اسفند 94 دستشان از مجلس کوتاه شد، در غیر اینصورت اگر کوچکترین توان و جسارتی می‌یافتند بنی‌صدرسازی از روحانی برایشان غایت و نهایت مطلوب بود. اما اگر این اتفاق صورت نگرفته به این خاطر بود که توان عملی و پشتوانه مردمی (حتی به صورت حداقلی) آن را نداشتند.
