تحرکات‌انتخاباتی‌ 96 در سایه‌ی‌ شایعات

مردادماه سال 92 بود که حکم ریاست‌جمهوری حسن روحانی تنفیذ و وی راهی پاستور شد؛ سه سال و نیم از آن روزها می‌گذرد و روحانی توانست به مهم‌ترین وعده انتخاباتی خود عمل کند. وعده‌ای که با عملی‌شدنش او را چند قدم به جلو پیش برده و محبوبیتی بیش از پیش در میان هوادارانش به‌دست آورده است. اما کمتر از 4 ماه تا انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 باقی مانده و احزاب و جریان‌ها به تکاپو افتاده و به دنبال مطرح‌کردن خود در میان مردم و حضور پررنگ در عرصه انتخابات 96 هستند.

کرسی ریاست پاستور، موضوعی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن عبور کرد و جریان‌های سیاسی فعال به هر نحوی خواهان به دست‌آوردن این کرسی هستند، بنابراین از چندی قبل به دنبال رایزنی‌های لازم برای حضور هرچه بهتر در انتخابات سال آینده هستند. پس از انتخابات مجلس و شکست اصولگرایان، همه نگاه‌ها به انتخابات سال آینده معطوف شده است، دلواپسان و اصولگرایان به‌دنبال یک‌دوره‌ای کردن ریاست‌جمهوری حسن روحانی و جبران شکست انتخابات‌های اخیر هستند اما در طرف مقابل روحانی با برگ برنده برجام و توافق هسته‌ای توانسته است نظر بسیاری از طبقات جامعه را به سوی خود جلب کند و خود را برای 4 سال دیگر رئیس‌جمهور ایران ببیند.

در تکمیل مقدمه عنوان شده بایستی اذعان نمود که: داستان شایعات درباره رد و تایید صلاحیت‌ها شروع شده است در این بین نام دکتر روحانی نیز در این اخبار و شایعات به چشم می‌خورد و انگار سناریویی از سوی دلواپسان برای عدم حضور آقای روحانی در انتخابات 96 نوشته شده است. در این خصوص کارشناسان مسائل سیاسی براین باورند که: دلواپسان همان‌طوری که در مراحل اجرایی با آقای روحانی مشکل داشتند، هیچ همکاری نداشتند و همواره در این سه و نیم سال در پی سنگ‌اندازی بودند، همیشه در تلاشند آقای روحانی به موفقیت‌های لازمه دست پیدا نکند.

از طرف دیگر، دلواپسان به این نتیجه رسیده‌اند که موفقیتی در صندوق رای نمی‌توانند داشته باشند، چرا که گزینه آقای روحانی یا هر شخص دیگری از ائتلاف اصلاح‌طلب و اصولگرایان عاقل در لیست اعتدال، قدرت بیشتری در کسب رای مردم دارد و همچنین آنها در میان خود هم کسی را برای مقابله با این جریان ندارند چرا که اساسا چندان محبوبیتی در بین مردم ندارند بنابراین امید خود را برای رسیدن به قدرت به واسطه عدم مقبولیت در میان جامعه از دست داده‌اند و از همین رو یکی از شیوه‌هایی که در پیش گرفته‌اند، تخریب آقای روحانی و ایجاد مشکلات و چالش برای ایشان است، به امید اینکه آقای روحانی از ادامه راه و حضور در انتخابات ریاست جمهوری منصرف شوند که ظاهرا در این مورد به موفقیت نرسیده‌اند، زیرا با احساس مسئولیت آقای روحانی قصد ادامه راه را دارد و پس از ناکامی از عدم حضور وی به فکر رد صلاحیت وی در گام بعدی افتادند.

روحانی به‌عنوان شخصی که به موفقیت‌های نسبی دست یافته و همچنین گزینه اصلی ائتلاف هم هست شرایط مناسبی در انتخابات پیش رو دارد و دلواپسان با در نظر گرفتن این شرایط به ردصلاحیت ایشان فکر می‌کنند ولی با توجه به معیارهای قانونی، هیچ‌گونه توجیهی برای رد صلاحیتش وجود ندارد، چرا که هم در یک دوره تاییدشده و هم عملکردش در دوران ریاست‌جمهوری تا این لحظه به‌گونه‌ای نبوده که بتوانند از آن برای رد صلاحیتش استفاده کنند ولی با تمام این تفاسیر نمی‌توان این مسئله را که یک تهدید است از نظر دور داشت، اما تحقق این موضوع دارای هزینه زیادی است و وضعیت کنونی دلواپسان با انتشار این شایعات بدتر از قبل خواهد شد، اما در نهایت هم اگر سرانجام امور به رد صلاحیت آقای روحانی برسد باز هم گزینه جایگزین وی که دارای قدرت کسب رای بیشتری در میان مردم باشد معرفی خواهد شد. نکته اینکه اعلام جانشین برای حسن روحانی در حالی به اخبار بی‌‌پایه و اساس و صرفا از سر کنجکاوی تبدیل شده است که که چندان بعید به نظر نمی‌رسد، اصلاح‌طلبان به‌زودی برای جلوگیری از ریزش آرای گفتمان اعتدال که بیشتر متاثر از چالش‌های اقتصادی است و نیز جهت بر باد نرفتن آرزوهایشان مبنی بر بازگشت آرام به قدرت، ساز حمایت از فردی از دل دولت تدبیر و امید را بنوازند.

حال می‌خواهد آن فرد ظریف باشد یا قاضی‌زاده هاشمی یا حتی اسحاق جهانگیری معاون اول دولت که این روزها حرف از او هم بسیار است. گزینه‌های دیگر همچون محمدرضا عارف که رَگ و پِی اصلاح‌طلبی دارد، به منظور کاستن از تنش‌های سیاسی با جریان اصولگرا، شاید در مرتبه‌های بعدی از اولویت قرار بگیرد. اما این گزاره در حالی قابل اعتنا و عملیاتی است که مثلث حجت‌الاسلام‌والمسلمین علی‌اکبر ناطق نوری و جانشین آیت‌اله اکبر هاشمی رفسنجانی و اصلاح‌طلبان به این نتیجه برسند که روحانی دیگر کارآمدی نداشته و مسئولیت و ماموریت او با »فتح برجام« و »آرام‌کردن نسبی اتمسفر اقتصاد ایران« به پایان رسیده و حال، فرد دیگری از میان گزینه‌های مطرح باید برای جانشینی وی در معرض آرای مردم قرار بگیرد.

در این خصوص تحلیلگران مسائل سیاسی بر این باوند که: عامه مردم برای حل مشکلات خود که عمدتا شامل مسائل معیشتی، اقتصادی، تورم، بیکاری و مسائلی از این دست می‌شود آقای روحانی را توانا می‌دانند زیرا با وجود اینکه بخش مهمی از این مشکلات هنوز بر زمین مانده اما جهت‌گیری حضور و تداوم فعالیت روحانی ولو با سرعت کندی همراه بوده ولی در مسیر رفع آنهاست و باید توجه داشت که از میان بردن این مشکلات به زمان نیاز دارد. اگر دولت روحانی فرصت بیشتری پیدا کند، چنان که در این مدت طی شده توانسته اثر مثبت نسبی داشته باشد، با شدت این مسیر را دنبال می‌کند و از سوی دیگر، طیف و طبقه متوسط جامعه و همچنین جامعه نخبگان هم در پی احقاق حقوقی مانند آزادی‌های سیاسی، آزادی‌های اجتماعی، آزادی بیان وحق اظهارنظر و... روحانی را برای این کار، گزینه مناسب‌تری نسبت به سایرین می‌دانند. با تمام این تفاسیر آقای روحانی هم باید در مدت باقیمانده تا انتخابات، با گروه‌های مردمی و هم با طیف مرجع و نخبگان کشور ارتباط بیشتری با عمق زیادتری داشته باشد و با توضیح عملکرد خود، اطلاع‌رسانی درست، پاسخگویی به سئوالات و انتظارات مردم و تشریح برخی مشکلات و عدم موفقیت‌هایش، مقبولیت خود را در جهت کسب رای بالاتری افزایش دهد.

در پایان و به نظر نگارنده"مهدی حیدرپور"(مهدی قزل):حال آنکه روحانی رئیس‌جمهوری کشورمان عزم خود را برای ریاست 4 ساله دیگر جزم کرده است و هیچ علاقه‌ای ندارد تا از وی به عنوان رئیس‌جمهور تک‌دوره‌ای یاد شود. احتمال دارد که با برگ برنده برجام و توافق هسته‌ای 4 سال دیگر رئیس‌جمهور ایران عزیز باشد.