پس از همکاری موفق با کاخ سفید برای تبادل زندانیان، رییس‌جمهور تصمیم گرفته اواخر ماه جاری به ژاپن سفر کند و دیداری با نخست‌وزیر این کشور داشته باشد؛ دیداری که بسیاری از کارشناسان آن را ادامه مذاکرات تهران پیرامون مسئله میانجیگری ژاپن میان ایران و آمریکا می‌دانند. عبدالرضا فرجی راد، استاد دانشگاه و سفیر پیشین ایران در نروژ و مجارستان در این‌باره معتقد است که محور اصلی گفت‌وگوها در سفر آتی حسن روحانی به توکیو مسائل دوجانبه نخواهد بود؛ چراکه در شرایط تحریم ژاپن حاضر به نقض تحریم‌ها نیست و مناسبات دوجانبه تحت این شرایط ظرفیت پیشرفت چندانی ندارند که رییس‌جمهور بخواهد برای دومین‌بار ظرف چند ماه اخیر با همتای ژاپنی دیدار کند. او به »آرمان ملی« می‌گوید: »در مسئله میانجیگری نیز باید تغییری حاصل شده باشد که چرایی انجام این سفر توجیه کند«. به گفته فرجی‌راد، اعلام آمادگی رییس‌جمهور برای مذاکره در قالب 1+5 نیز نشانه دیگری از تحولات این روزهاست که می‌تواند راهی برای عبور از بن‌بست سیاسی میان تهران و واشنگتن باشد.
درواقع حسن روحانی، رییس‌جمهوری ایران، در سفر خود به ژاپن در 19 و 20 دسامبر درصدد ترغیب آبه شینزو، نخست‌وزیر این کشور به تلاش برای میانجیگری بین واشنگتن و تهران بر خواهد آمد چراکه به نظر می‌رسد امانوئل ماکرون، رییس‌جمهوری فرانسه، تلاش‌های خود را در این زمینه در پی افزایش نگرانی اروپایی‌ها از اقدامات ایران و عقب‌نشینی آن از توافق هسته‌ای سال 2015 متوقف کرده است. در این بین کارشناسان چند تحلیل برای سفر اخیر اعلام کرده‌اند که به مهمترین این تحلیل‌ها اشاره می‌شود
1. اگر ژاپن خودش از رییس‌جمهور دعوت می‌کرد این ایده قوت می‌گرفت که آمریکا طرح جدیدی برای مذاکره با ایران دارد. اما چون ایده توسط خود ایران پیگیری شده این گزینه منتفی است.
2. با توجه به تحولات درونی کشور در یکی دو ماه گذشته ممکن است رییس‌جمهور بخواهد به دنیا اعلام کند اگرچه توطئه بزرگی بعد از اعلام افزایش قیمت بنزین در‌حال اجرا بود اما دولت با موفقیت از آن عبور کرده است و اکنون با اعتماد‌به‌نفس کامل می‌تواند به سیاست خارجی بپردازد. پذیرش یک کشور »در کمپ غرب« از مقامات عالی به منزله این است که موضوعات حاشیه‌ای مثل حقوق بشر و غیره مانع جلو رفتن این تماس‌ها نیست.
3. نشریه رای‌الیوم خبری درج کرده که توافق شده ژاپن 19 میلیارد دلار از اموال بلوکه شده ایران که در آن کشور است را آزاد کند. اگرچه این خبر از کانال‌های دیگری مسموع نشد اما بعید به نظر می‌رسد که ژاپن اقدامی برای رفع فشار از روی ایران بدون مجوز آمریکا انجام دهد و آمریکا که توانسته تهران را به گوشه رینگ اقتصادی بکشاند بعید است که تصمیمی علیه سیاست خود اتخاذ کند. مگر اینکه ایران در پشت پرده سیاست، علائمی ارسال کرده باشد که آن هم دور از انتظار است.
4. در ادامه بحث فوق، بعد از اعمال دور جدید تحریم‌های آمریکا علیه ایران، ژاپن پذیرفته بود یک اعتبار خرید کالا برای ایران در نظر بگیرد که باز هم به دلیل مخالفت آمریکا مقدور نشد. ممکن است این گزینه به صورت دیگری مطرح شده باشد که البته دور از انتظار است. 5. ایران در تقابل خود با فشار حداکثری آمریکا احساس می‌کند که باید مذاکره را شروع کند. کاری که در نیویورک می‌توانست با هزینه و احتمالا دشواری کمتری صورت گیرد. اما تحولات داخلی نشان داد که مسوولان به وقت بیشتری برای درک اوضاع احتیاج دارند. در صورت صحت این گزینه ابعاد و سرفصل‌های این مذاکره در یک چانه‌زنی اولیه به‌دست می‌آید که این‌بار آقای رییس‌جمهور می‌خواهد در دست خودش و نه دست وزیر امور خارجه باشد.
در نهایت دو احتمال وجود دارد؛ ایران پذیرفته که در بیرون از برجام اما فقط در مورد مسائل اتمی مذاکره کند. این به مفهوم مذاکره برای برجام جدیدی با در نظر گرفتن ملاحظات ترامپ است. در کنار مباحث اتمی ایران متقاعد شده است که در مورد مسائل منطقه و موشکی مذاکرات منطقه‌ای آغاز شود. این انعطاف در طرح »هرمز« ایران نهفته است و ژاپن می‌تواند آغاز خوبی برای این مذاکرات باشد. غیر از گزینه‌های فوق این سفر فقط تمدد اعصابی برای نهاد ریاست‌جمهوری است که چند روزی را با هزینه »معقول« خارج از ایران باشد.
در پایان نگارنده مهدی حیدرپور معتقد است این احتمال وجود دارد که آبه بتواند ایران را متقاعد کند در ماه ژانویه قدمی در عقب‌نشینی از برجام برندارد یا دست‌کم قدمی کوچک‌تر بردارد که اروپایی‌ها را به اجرای ساز و کار حل اختلاف تحریک نکند. ساز و کار حل اختلاف اگر در مدت زمان مشخصی به حل مناقشات نینجامد، به ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل منجر می‌شود. باتمانقلیچ گفت: »حتی اگر اروپایی‌ها ساز و کار حل اختلاف را به اجرا بگذارند، اما آشکارا هیچ اعتقادی به موثر بودن اعمال فشار حداکثری ندارند. با این حال، مشکل اینجاست که احساس می‌کنند اقدامات ایران در وخیم‌تر‌کردن اوضاع نیز سازنده نیست. از نظر آنها، تمامیت توافق‌های کنترل تسلیحات در معرض خطر قرار گرفته است. افراد مسوول منع گسترش تسلیحات در وزارتخانه‌های امور خارجه به شدت از اینکه این توافقنامه‌ها اعتبار خود را از دست داده‌اند، حساس شده اند.«
اینستاگرام روابط عمومی
https://www.instagram.com/ravabetomomiseytareh/
تازمانی که مطبوعات کشور کارشان تملق گویی وبازی بامقدسات ملت وسرگرم نگه داشتن آنها باهمین مسائل باشد و مسئولان حاضر به شنیدن و دیدن اوضا ع کشورنباشند، نباید به بهبود در امورکشور و مردم امید داشت.