پیش از آغاز به کار مجلس یازدهم و مواجهه با دولت و وزرایش این پیش‌بینی می‌شد که مجلس اصولگرای یازدهم به‌جای تعامل و کمک به دولت جهت حل #مشکلات_جامعه و برون‌رفت از شرایط فعلی از در تقابل با دولت درآید و به قولی شمشیر را از رو ببندد. اما با این‌حال باز‌هم کورسوی امیدی به روابط مسالمت‌آمیز میان دولت و مجلس وجود داشت تا هوای میان این دو قوه ابری نشود اما اتفاقات چند‌وقت اخیر به‌خصوص در ماجرای مواجهه مجلس با وزیر امور خارجه نشان داد این مجلس اساسا سر سازش با دولت ندارد. حال تصور کنید طرح سوال مجلس از رییس‌جمهوری به استیضاح و سرانجام برکناری او از این مسند بینجامد.
در این کار همه کسانی که بر کرسی‌های مجلس یازدهم نشسته‌اند آنچه در توشه نقد، اتهام، استهزاء و توهین داشته‌اند هزینه کرده و اکنون، خود مانده‌اند و پشته مشکلات کشور. آیا در این صورت باز‌هم می‌توان برای مشکلات فوری و آتی، مثل حالا شعار داد و دل خوش کرد به رفتاری که به زعم برخی، کارکرد سوپاپ اطمینان را در برابر مطالبات مردم دارد؟ جلسه یکشنبه 15 تیر 99 مجلس می‌تواند به مثابه آتش تهیه طرح پرسش از رییس‌جمهوری تعبیر شود که در آن ترجیح برخی نمایندگان، استیضاح »حسن روحانی« است.
گفته شده چهار‌شنبه (18 تیر) طرح سوال از رییس‌جمهوری از سوی هیات‌رییسه مجلس اعلام وصول می‌شود. شمار امضاء‌کنندگان طرح 110 تا 200 نفر تخمین زده شده است. در صورت اعلام وصول از سوی هیات‌رییسه، حسن روحانی 30 روز فرصت دارد که در صحن مجلس حاضر شود و به پرسش‌ها پاسخ دهد. پرسش‌ها در مجموع همان‌هایی است که »محمدجواد ظریف«، وزیر امور خارجه یکشنبه گذشته به‌گونه‌ای غیر‌متعارف و در تند‌گویی‌های برخی نمایندگان شنید و خواست پاسخ دهد اما اوضاع به‌گونه‌ای دیگر رقم خورد. علاوه بر این یکشنبه هفته گذشته روز سخت مرد دیپلماسی ایران بود؛ روزی که نه از جانب آمریکا و انگلیس بلکه از‌سوی برخی نمایندگان مجلس ایران بارها مورد هجمه قرار گرفت اما نه‌تنها عصبانی نشد بلکه سعی کرد نمایندگانی را که با هدف در مقابل هیات‌رییسه جمع شده بودند تا او را تخریب کنند آرام کند.
آن روز مجلس صحنه صف‌آرایی نمایندگانی با دو هدف در مقابل محمدجواد ظریف بود؛ نخستین هدف آنها تداوم مشی سال‌های اخیرشان یعنی مخالفت با برجام و هرگونه تصمیم در عرصه دیپلماسی با هدف رفع مشکلات است و هدف دوم آنها انتخاباتی و تضعیف ظریف برای منصرف‌کردن او از کاندیداتوری احتمالی در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 بود. اما در اینکه دکتر محمدجواد ظریف یکی از دیپلمات‌های کارکشته و آگاه به مسائل بین‌المللی است، هیچ‌شکی وجود ندارد. در طول نزدیک به چهار دهه گذشته دکتر ظریف چه در دوران نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل متحد و چه در دوران معاونت وزارت خارجه و چه در دوران تصدی وزارت خارجه از هیچ کوششی برای بهره‌گیری از دانش #دیپلماسی خود در راستای ارتقای جایگاه جمهوری اسلامی ایران فروگذاری نکرده است.
کارنامه آقای ظریف در دوران فعالیت دیپلماتیک خود آکنده از حفظ میهن‌دوستی و اخلاص نسبت به جمهوری اسلامی ایران است. در طول سال‌های اخیر وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران و تیم مذاکره‌کننده ایرانی تمام تلاش خود را برای دستیابی به یک توافق منصفانه بین ایران و کشورهای 1+5 به کار گرفت. این توافقنامه که پس از سال‌ها مذاکره نفس‌گیر بین ایران و شش کشور جهانی امضا شد، اثرات مثبتی در سطح #جامعه_جهانی برای ایران به‌دنبال داشت. حال آنکه حرکتی که مجلس شروع کرد و در مواجهه با وزیر خارجه بیشتر خود را نشان داد، حرکت بسیار خطرناکی برای کشور است. اینکه مجلس از ابتدای کار حالت هجومی در برابر دولت و دیگر نیروها بگیرد، به معنای تسویه‌حساب‌های سیاسی است نه اینکه بخواهند برای ملت قدمی بردارد.
از باب نمونه رییس مجلس در سخنرانی خود از دکتر ظریف می‌خواهد کاری کند که پول‌ها از کشورهای خارجی به ایران برگردد! آیا رییس مجلس نمی‌داند چرا پول از خارج به داخل کشور بازنمی‌گردد؟ وقتی مجمع تشخیص مصلحت نظام FATF را تصویب نکرد و در برابر دولت ایستادگی کرد، درحالی‌که همه کارشناسان عدم‌تصویب این #لوایح را به نفع کشور نمی‌دانستند در نتیجه امکان بازگشت پول از طریق بانک به کشور وجود ندارد. پول‌هایی که در عراق، هندوستان و کره و سایر کشورها داریم، اگر خورده نشود، ممکن است در مقابلش غذا و دارو دریافت کنیم. سوال این است چه کسی باعث شده پول‌ها به کشور بازنگردد و چه کسی مانع شده است؟ وزیر خارجه یا دولت که خواستار تصویب لوایح مربوطه بوده‌اند؟ بنابراین اگر بخواهیم مشکلات را بر سر وزیر خارجه، وزیر نفت و دولت آوار کنیم، فرار به جلوست. یعنی می‌خواهیم در آینده رییس‌جمهوری درست کنیم که همه مشکلات کشور را حل کند.
اگر این مجلس دلش به حال ملت می‌سوخت در کنار دولت قرار می‌گرفت، همگام و همگون می‌شد و با هم تبادل نظر و برای مشکلات برنامه‌ریزی می‌کردند. در این بین تحلیلگران بر این باورند که: مجلس یکدست یازدهم که در فقدان حضور اکثریت مردم و جناح اصلاح‌طلب شکل گرفته و بر آن است مشکلات کشور را به ناکارآمدی #رییس_جمهور و حامیان، حواله دهد. اینان که در سکوت و کناره‌گیری جنبش اصلاحی و بهبودخواه، با پایگاه رای حداقلی خود، نهاد انتخابی مجلس را در اختیار گرفته‌اند، فرصت یافته‌اند تا منویاتشان را بر آفتاب افکنده و با اتکاء به جایگاه حقوقی خود، پادگفتمان اصلاح‌ستیز و ضد منافع ملی‌شان را نمایان کنند. درحالی‌که تا پیش از این، در خلوت و از موقعیت خارج از نهادهای قانونی، آشکارا علیه سیاست تنش‌زدای دولت برآمده از گفتمان و منطق مصالح و منافع ملی، کارشکنی می‌کردند.
به‌عبارتی، طرفداران رادیکالیسم در سیاست خارجی با تصاحب مجلس شورای اسلامی، از نقطه عزیمت مصالح حزبی و جناحی، نهادی قانونی را به مکانی علیه مصالح و منافع کشور تبدیل کرده‌اند. درحالی‌که اجماع نظر طرفداران مصالح ملی، متخصصان سیاست بین‌الملل، اقتصاد و... آن است که گرهگاه بحران‌ها، #سیاست_خارجی است که بخش موثر آن خارج از اراده قوه اجرائی است. رییس‌جمهور هرچند در بادی امر توانست، اجماع حاکمیتی را برای حل بحران سیاست خارجی شکل دهد، اما در ادامه نتوانست این اجماع را نگه دارد. از طرفی، تغییر در هیات حاکمه آمریکا بر بحران سیاست خارجی فزود و هم‌راستایی بحران اجماع‌سازی در داخل با بحران ناشی از برجام‌ستیزان آمریکایی فضا را رادیکال‌تر نمود و دولتی را که نرمالیزاسیون را از سیاست خارجی آغازیده بود در وضعیت فقدان تدبیر و تصمیم قرار داد.
دولت تدبیر و امید نتوانست خود را از چنبره ناوضعیت تحمیلی جدید رها سازد و از سویی با فاصله‌گیری از مطالبات جامعه جنبشی و مبانی گفتمان بر سازنده‌اش، میکروپلیتیک را به‌عنوان مبنای قدرتش، تقریبا از دست داد. سکوت روحانی و عقب‌نشینی دولت او از مبانی هویتی‌اش، درحالی‌که توان اجماع‌سازی درون‌حاکمیتی را نیز از دست داده بود، او را در موقعیتی بسیار ضعیف و شکننده قرار داده و اخیرا مجلس را نه در کنار که در تقابل با خود می‌بیند. نکته قابل‌تامل اینکه: مجلس یازدهم می‌خواهد در اندازه بزرگترین منتقد #دولت جلوه کند. در این کار ایرادی نیست اگر جدا از مجموع انتقادها و مخالفت‌ها، دارای ایده قدرتمند، سازمان‌یافته و معتبر در خدمت به جلب اعتماد عمومی باشد. نقد و مخالفت، ساده‌ترین رفتار است. سختی کار، ارائه راه حل و در این حال مسوولیت‌پذیری در قبال آن است.
مشکلات پیچیده اقتصادی و سیاسی کشور راه‌حل‌های واقعی و بیگانه با شعارهای انتزاعی می‌طلبد؛ راه‌حل‌هایی که وزیر امور خارجه در جلسه یکشنبه هفته گذشته کوشید از آنها بگوید اما کمتر کسی حاضر به شنیدن آن شد. ظریف همه تلاش خود را کرد تا بگوید نباید با تنگ‌نظری در ساختار تصمیم‌سازی حاکمیتی به کوتاه‌بینی مهلک در این کار دچار شد.
او به‌عنوان یک دیپلمات موفق و شناخته شده در جامعه بین‌المللی با اشاره به دستاورد خود در جلسه اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد، بر این مهم تاکید کرد که عنصر عقلانی و واقعی به‌عنوان ابزار ملی حل اختلاف‌ها به‌جای شعار می‌تواند در خدمت به امنیت و منافع ملی عمل کند. او اصرار داشت؛ در این بزنگاه که نظام بین‌الملل و سیاست خارجی به‌عنوان یک متغیر اصلی در مسائل جاری کشور عمل می‌کند، لازم است واقعیت‌ها و نه ترجیحات ذهنی در دستور کار قرار گیرد. حال یکی نیست به این مجلسیون بگوید هر کشوری؛ همین کشورهای عربی همسایه اگر جای ما بودند تاکنون 1000 تکه شده بودند. اکنون باید وحدت انسجام، وفاق در جامعه و میان دستگاه‌ها حاکم باشد، نه هر‌کسی بخواهد مچ دیگری را بگیرد. این کاملا استراتژی اشتباهی است.
اصحاب رسانه ورود کنند که چرا #مجلس فقط می‌خواهد زمان را بکشد. بعدا نیز بگوید که ما فقط سوال کردیم. خب سهم و تقصیر خودتان در این سوالات چقدر است؟ چرا فرافکنی و فرار به جلو می‌کنید. در این مجلس به‌جز فرار به جلو، هجمه‌کردن، داد و بیداد‌کردن، اتهام‌زدن و فراکسیون عدس و سیر تشکیل‌دادن کار دیگری برای انجام‌دادن ندارند؟ بگویید در این مدتی که آمدید کدام برنامه را پیش بردید؟
در پایان نگارنده مهدی قزل(حیدرپور) معتقد است: در ماجرای حضور آقای #ظریف در مجلس به‌نظر می‌رسید قوه عاقله‌ای بتواند مجلس را مدیریت کند که از آن شعارهای هیجان‌زده و احساسی که برای صحنه رقابت‌ها استفاده می‌کردند فاصله بگیرند. اما برخلاف انتظار این‌چنین نشد.
آنچه مسلم است این مسیری که مجلس پیش گرفته از قبل قابل پیش‌بینی بود که با دولت به چالش بینجامد ولی اینکه شرایط جاری کشور را درک نمی‌کنند باعث تشدید مشکلات کشور و مردم شده و فاصله‌ها را بیشتر خواهد کرد. هرچند این روند قطعا به ضرر خود مجلس تمام خواهد شد. آقای جواد ظریف شخصیتی است که مورد احترام جامعه جهانی است؛ اما متاسفانه کشورهای غربی به علت دشمنی آشکار با جمهوری اسلامی تمام تلاش خود را برای انزوای سیاسی ایران به‌کار می‌گیرند. در شرایط فعلی تضعیف دستگاه دیپلماسی ایران و شخص آقای ظریف هیچ‌گونه مناسبتی ندارد، زیرا اکنون ایران نیازمند وحدت داخلی و صف‌آرایی در برابر دشمنان خارجی است.
#اینستاگرام ما را دنبال کنید
https://www.instagram.com/ravabetomomiseytareh/
