در گزارشات برنامه توسعه سازمان ملل، حکمرانی خوب به‌عنوان یکی از شاخص‌های مهم توسعه معرفی شده، چرا که سایر شاخص‌ها، مستقیم و غیرمستقیم با این موضوع در ارتباط است. مسوولیت حکومت در حراست از جان و حقوق شهروندان و ارتقاء احساس امنیت آنها به‌ویژه در بحران‌ها و حوادث غیرمترقبه است، ولی عملکرد مسوولان، به‌خصوص در طی دو سال اخیر، حاکی از کم‌توجهی و عدم پایبندی عملی به چنین وظیفه انسانی و قانونی است. حال آنکه موج چهارم کرونا و شیوع ویروس خطرناک جهش‌یافته کشور را در التهاب و اضطراب فرو برده است. هم طبیعی است که مردم نگران گوهر جان خود باشند و هم بدیهی است که مسوولان و متولیان اداره کشور، از مسوولان پزشکی و بهداشتی تا همه نهادهای نظارتی و انتظامی، موظف‌اند هر چه در توان دارند انجام دهند تا حتی جان یک انسان کمتر از دست برود.
در این خصوص باری دیگرمحدودیت‌های جدیدی که شامل ممنوعیت مشاغل 2 و 3 و 4 می‌شوند برای کنترل موج چهارم کرونا اعمال شد. این اقدام، بسیار دیر صورت گرفت به‌طوری که اگر در این زمینه کوتاهی نمی‌شد و از 15 اسفند محدودیت‌هایی در زمینه خریدهای عید، رفت و آمدهای درون‌شهری به‌ویژه با مترو و اتوبوس، مسافرت‌های بین‌شهری و حضور در رستوران‌ها و پارک‌ها و تفریحگاه‌ها اعمال می‌شد، قطعا اکنون گرفتار موج چهارم کرونا نبودیم.
هشدارهای زیادی در زمان مناسب داده شد و حتی مسوولان وزارت بهداشت هم این هشدارها را دادند ولی گوش شنوایی پیدا نشد و تصمیم لازم برای کنترل کرونا گرفته نشد. تنها اقدام مناسب، ممنوعیت حضور در پارک‌ها و تفریحگاه‌ها در روز 13 فروردین در شهرهای قرمز بود که دیدیم با موفقیت همراه بود و مردم به آن عمل کردند. این تجربه نشان می‌دهد اکثریت مردم آمادگی دارند به مقررات عمل کنند و از قوانین سرپیچی نکنند. آنچه باقی می‌ماند کوتاهی مسوولین ستاد ملی مبارزه با کروناست که در مواقع لازم تصمیم نمی‌گیرد و قرارگاه عملیاتی این ستاد نیز که مسوولیت نظارت بر اجرای مقررات را برعهده دارد، در مواردی که مقررات وضع می‌شود به وظیفه خود به درستی عمل نمی‌کند.
اما نکته قابل تامل اینکه: موضوع واکسیناسیون علیه ویروس کرونا از حدود دو ماه پیش در کشورهای مختلف آغاز شده است. موضع مسوولان کشور ما در رابطه با این موضوع آنقدر منفعل و ضعیف بوده که نسبت افراد دریافت‌کننده واکسن در کشور‌مان در مقایسه با حتی کشورهای همسایه، موجب شرمساری است. جالب‌تر اینکه اخیرا توسط رییس محترم دولت، واردات واکسن توسط بخش خصوصی مطرح شده که در رابطه با پذیرش مسوولیت سلامت جامعه توسط دولت به‌عنوان یکی از متغیرهای حکمرانی خوب، موجب حیرت و در عین حال تاسف است.
حال چه باید کرد؟ اول اینکه، ستاد ملی مبارزه با کرونا در وضعیت بحرانی کنونی در سیاست‌های مرتبط با مسوولیت خود به یک وحدت منطقی و کارشناسانه برسند و تصمیمات اتخاذ شده، نه توسط رییس‌جمهور یا وزیر بهداشت و وزیر کشور، بلکه به‌وسیله سخنگوی ستاد اعلام شود و کل کشور اعم از مردم و مسوولان پایبند آن باشند. دوم اینکه، در شهرهای قرمز، محدودیت‌های متناسب با نظر کارشناسان ذی‌ربط ایجاد و حمایت‌های اقتصادی لازم با حفظ حرمت نیازمندان از طبقات فرودست جامعه عملیاتی شود.
نکته سوم، در آستانه ماه مبارک رمضان هر‌گونه مراسم جمعی و خارج از منازل ممنوع شود. نکته چهارم، تمامی امکانات و توانمندی‌های کشور برای تامین واکسن مورد نیاز اعم از خارجی و داخلی مطمئن، بسیج و در حداقل زمان واکسیناسیون بر‌اساس اولویت‌های اعلام شده عملیاتی شود. پنجم اینکه، مسوولان ذی‌ربط با مردم صادق باشند و در صورتی که به هر دلیل، قادر به انجام مسوولیت خود نیستند متواضعانه از مردم عذرخواهی کنند.
اما مخالفان عملکرد وزارت بهداشت معتقداند: آقایان مسوول در وزارت بهداشت و در عرصه بهداشتی کشور باید بدانند که در برابر جان تک‌تک مردم مسوول‌اند و در برابر مرگ کسانی که در اثر قصورها و تقصیرهای مربوط به کنترل کرونا جان خود را از دست می‌دهند، باید پاسخگو باشند. آقای وزیر بهداشت درباره واکسن هم وعده‌های طلائی دادند ولی محقق نشد به‌طوری که اکنون میزان واکسیناسیون کرونا در ایران کمتر از یک درصد است در حالی که حتی در بعضی کشورهای اطراف ما این میزان به بالای 50 درصد هم رسیده است. لابد این نارسائی را هم به گردن تحریم‌ها می‌اندازند و به هر‌حال برای هر صنفی یک مقصر پیدا می‌کنند ولی مردم می‌گویند شما که از تحریم‌ها خبر داشتید، چرا وعده واکسن دادید و از آن به‌عنوان یک معجزه سخن گفتید؟
در پایان نگارنده مهدی حیدرپور معتقد است: نظام بهداشت و درمان ما، با دست و پای بسته ناشی از تحریم و کمبود منابع مالی ناشی از تحریم، در میان اقیانوس افتاده و دارد با کشورهایی رقابت می‌کند که همه چیز دارند، از دانشمند تا دارو تا واکسن و پول برای کسانی که لازم است در خانه بمانند و شغل‌شان را از دست بدهند. بنده با حفظ نقدهایی که به حوزه‌های مختلف اداره کشور دارد، عدالت و آزادگی را لازمه هر نوع نقد و اعتراض به عملکرد افراد یا دستگاه‌ها می‌دانم. در نقد عملکرد یک فرد یا نهاد یا سازمان یا وزارتخانه، درست آن است که با پرهیز از شتاب‌زدگی و هیجان کودکانه و عوام‌زدگی، همه حقایق را و همه جوانب حقایق را بررسی کنیم.
اینستاگرام مارادنبال کنید
20 هزار افطاری در حرم نباید توزیع بشه. خانواده هایی هستند همان اطراف حرم که احتیاج به قرصی نان دارند. کسانی هستند که از نانوایی ها قرض می کنند. اون ها رو آستان قدس بره پرداخت کنه. این جوری خیلی بهتره.