همزمان با هفته عفاف و حجاب تصمیمات عجیب و غریبی برای مبارزه با بدحجابی گرفته شد و بعد از اینکه کاظم صدیقی، رییس ســتاد امر به معروف و نهــی از منکر کشــور، چند هفته پیش اعلام کرد در بحث عفاف و حجــاب، »اول دولت را مکلف کردیم تا وضعیت پوشش کارکنان‌اش را سر‌و‌سامان بدهد و بعد از ادارات سراغ بازار و اصناف می‌رویم«، همه عوامل دست به دست هم دادند تا به‌جای اینکه موضوع حجاب در جامعه با انجام امور فرهنگی اصلاح شود، به امری جنجالی با دستوراتی حاشیه‌ساز بدل شود؛ به‌نحوی که معاون دادستان مشهد دستور داد به زنان بدحجاب خدمات بانکی ارائه نشود و مانع از استفاده آنها از مترو شوند و اســتاندار فارس هم دستور داد کارمندانی کــه حجاب را رعایت نمی‌کنند، »مرخصی بدون حقوق« بگیرند! حتی فرماندار بوشهر دستور به جداسازی اتاق همکاران زن از مرد در ادارات داد.
دستوراتی جنجالی که واکنش‌هایی را در جامعه به‌همراه داشت. در بحث حجاب، مشکل از جایی نشات گرفته که رجل سیاسی ما (اعم از زن و مرد که ای‌بسا زنانی بوده‌اند که در راستای تضییق و تحدید حجاب سخت‌گیرانه‌تر از مردان عمل کرده و می‌کنند) امری ذاتا فرهنگی را به یک امر سیاسی پیوند زده‌اند.
بعید به‌نظر می‌رسد طراحان طرح امنیت اخلاقی که این روزها شاهد وضعیت افسارگسیخته تورم و وضعیت دشوار معیشتی بخش بزرگی از مردم هستند ندانند که جامعه تحمل فشار مضاعف بر نیمی از جمعیت خود را که اکنون آنها نیز نان‌آور خانه هستند ندارد.
منظور و هدف این عده شاید قابل‌تصور و پیش‌بینی باشد اما از یک چیز هرگز نباید غفلت کرد جامعه انسانی اصولا غیرقابل پیش‌بینی‌ست و همواره نتایج مورد‌نظر سیاسیون حاصل نمی‌شود، بلکه نتیجه عکس نیز حاصل خواهد شد.
علاوه بر این مدارس، دانشگاه‌ها، نهادهای فرهنگی و هنری و زیرساخت‌های اقتصادی کشور بدون اینکه حکومت زحمت به‌خصوصی متحمل شود، بی‌حجابی را به‌معنای عام کلمه که عبارت از کنار گذاشتن حیا و جلوه‌نمایی در کوچه و خیابان است گسترش می‌داد.
این نوع از بی‌حجابی اجباری ارمغان تمدن است که خود را بر فرهنگ‌های دیگر غالب می‌کند و انتشار می‌دهد.
امروز هم ما به مقابله با بی‌حجابی اجباری برخاسته‌ایم؛ نه محجبه‌کردن تمام مردم.
قانون حجاب پاسخی به رضاخان و وحشیگری‌های او نیست، بلکه پاسخی است انقلابی به چند قرن تلاش شیطانی تمدن سرمایه‌داری برای تنزل مقام انسان به حیوانیتی کریه و حتی ذلیل‌تر از آن.
تمدن سرمایه‌داری با اهرم‌های نیرومند رسانه و هنر با تمام انواع و اقسام آن توانسته ارزش را به ضدارزش تبدیل کند و منکر را به معروف.
در این شرایط زن سالم باید زیبا و جذاب باشد و خودش را به مردان نشان دهد؛ در غیر این صورت شهروند خوبی برای تمدن سرمایه‌داری نیست. به این ترتیب نه ارزش‌های اسلامی که ارزش‌های حداقلی انسانی نیاز به پاسداری دارند.
