اربعین شهادت حضرت سید‌الشهداء امام حسین(ع) و یاران بزرگوار ایشان در صحرای کربلا امسال مصادف است با 26 شهریور (20 صفر 1444 هجری قمری) و زائرانی که در این چند روز از سرتاسر جهان پیاده‌روی را آغاز کرده‌اند در این روز برای حضور در مراسم اربعین حسینی(ع) وارد شهر کربلا در جنوب عراق می‌شوند تا باشکوه‌ترین و معنوی‌ترین و زیباترین مراسم‌ها و گردهمایی‌های آیینی را به رخ جهانیان بکشند. مراسم اربعین حسینی(ع) امسال پس از 2 سال محدودیت با شور و حرارت دو‌چندان در‌حال برگزاری‌ست و زائرانی که طی دو سال گذشته به‌دلیل همه‌گیری کووید-19 از این سفر معنوی بازمانده بودند خود را از مسیرها و کشورهای مختلف به عراق و عتبات عالیات می‌رسانند.
چنان‌که پیش‌بینی می‌شد، کانال تلگرامی صابرین نیوز به نقل از یک منبع آگاه در تولیت آستان مقدس حضرت امام حسین(ع) گزارش داد، شمار زائرانی که در ایام اربعین وارد استان کربلا شده‌اند تاکنون به حدود 20 میلیون‌نفر رسیده است. مرزهای شلمچه، چذابه، خسروی، مهران، باشماق و تمرچین امسال از گذرگاه‌های تردد زائران ایرانی اربعین حسینی هستند و به‌دلیل حجم بسیار زیاد مسافران و کمبود زیرساخت‌های لازم در هر دو کشور هم‌اکنون مرزهای منتهی به معابر خروجی زائران به سمت عراق بسته شده و گذرنامه ویژه اربعین نیز صادر نمی‌شود. گفتنی است، پیش‌تر »محمد‌کاظم آل‌صادق« سفیر جمهوری اسلامی ایران در عراق از زائران ایرانی خواسته بود که سفر خود برای شرکت در راهپیمایی اربعین حسینی مدیریت و مدت اقامتشان را در کربلا و نجف کوتاه کنند.
اما نکته قابل‌توجه اینکه در نگاه اول زیبا نیست.جماعت بزرگی از هموطنان در بیابان‌های مرز سرگردانند. با چه ذوق و شوقی تمهیدات مفصل این سفر را تدارک دیده‌اند. کارهای گذرنامه و خروج از کشور را به‌خوبی انجام داده‌اند. از مرزها به راحتی و دل خوش گذشته‌اند. رسیده‌اند به آن‌سوی مرز و خرم‌اند از اینکه بالاخره به سرزمین امام حسین پا گذاشته‌اند. اما تا چشم کار می‌کند بیابان است.
هیچ‌چیزی نمی‌بینند که بتواند آن‌ها را راهی نجف، یا طریق‌الحسین یا کربلا کند. هیچ سرپناهی نیست. هیچ موکبی نیست. امکاناتی نیست. آبی نیست. غذایی نیست. تا مهمانی باشکوه و پذیرایی بی‌نظیر عراقی‌ها در نجف، در مشایه و در کربلا تنها چند ساعت راه است، اما عدم‌امکانات حمل‌و‌نقل، آن‌ها را در این بیابان بلاتکلیف گذاشته. هوا گرم است. نه یک گرمای معمولی، گرمای تابستان بیابان‌های جنوب ایران و عراق.
در نگاه اول زیبا نیست. خیل گرمازدگان. صف‌های طولانی به انتظار سرویس‌های بهداشتی. قیمت‌های عجیب و غریب برای عبور و رسیدن به نجف و کربلا. ساعت‌های متمادی بلاتکلیفی. بازگشتنی همراه با حسرت و سرخوردگی. گرسنگی و تشنگی. خبر از دنیا‌رفتن چند زائر. سالن‌های مملو از جمعیت. ترافیک‌های چند ده‌کیلومتری بدون پیشرفت.
درپایان نگارنده مهدی حیدرپور معتقداست: هرچند وضعیت اربعین امسال با چالش‌های متعدی روبرو‌ست اما هیچ‌کس نمی‌تواند و نمی‌خواهد بگوید وضعیت زائران لب مرز مهم نیست یا اصلا سخت نیست. بحث این است که آدرس را گم نکنیم. اربعین اصلا سفر بیم و امید است و اجر بزرگی در انتظار کسانی است که در این مسیر به سختی می‌افتند، سختی که هیچ، تنها یک دانه عرق می‌ریزند.
