پرونده فروش پهپادهای ایرانی به روسیه و استفاده این کشور در جنگ با اوکراین همچنان داغ است و طرف‌های اروپایی در کنار آمریکا سعی دارند از این پرونده ابزاری برای تحت‌فشار قرار دادن ایران به‌دست آورند. در طول یک هفته اخیر مقامات ایرانی و روسی مدام تکذیب کرده‌اند اما واکنش اروپا و آمریکا تحریم‌های جدید بوده و بردن این پرونده به شورای امنیت. هر‌چند به‌نظر می‌رسد طرف مقابل سند یا مدرک دندان‌گیری ندارد اما به هر‌حال باعث شده فشارها بعد از پرونده هسته‌ای و اعتراضات اخیر با موضوع فروش پهپادهای ایرانی افزایش پیدا کند و مرحله جدیدی از پروژه ایران‌هراسی غربی‌ها علیه کشورمان کلید بخورد.
امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه در گفت‌وگوی تلفنی با جوزف بورل مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا درباره ادعاهای استفاده از پهپاد ایرانی در جنگ اوکراین اظهارکرد: ما با روسیه همکاری دفاعی داریم، اما سیاست ما در‌قبال جنگ اوکراین، احترام به تمامیت ارضی این کشور، ارسال‌نکردن سلاح به طرفین درگیر، توقف جنگ و پایان‌دادن به آوارگی مردم است.
همچنین در پی نشست غیر‌علنی شورای امنیت سازمان ملل متحد که به درخواست اوکراین و برای بررسی موضوع نقش پهپادهای ایرانی در جنگ در این کشور برگزار شده بود، دولتمردان آمریکا طی روزهای اخیر در‌حالی بر شدت ادعاها درباره نقش پهپادهای ایرانی در جنگ اوکراین افزوده‌اند که راز این دروغ‌پردازی را در این جمله بایدن می‌توان یافت که با هراس و نگرانی از شکست در انتخابات کنگره سخن گفته و مدعی می‌شود که پیروزی جمهوری‌خواهان در انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره باعث به خطر‌افتادن کمک نظامی آمریکا به اوکراین شود.
بایدن نیز مانند روسای‌جمهور گذشته آمریکا در‌حالی جنگ‌افروزی را راهکار استفاده از گزینه وحشت جهت کسب رای برای خودشان و حزبشان در انتخابات‌ها می‌داند که به‌رغم تقلای بسیار نتوانست از جنگ اوکراین در این زمینه بهره گیرد لذا این روزها با هوچی‌گری درباره پهپادهای ایرانی در جنگ اوکراین برآنند از گسترده‌بودن دامنه جنگ و تهدید منافع آمریکا و شکست آمریکا در‌صورت پیروزی جمهوری‌خواهان در انتخابات آتی بگویند تا شاید با این حربه کمی از شکست دموکرات‌ها در انتخابات بکاهند. نکته جالب‌توجه در این ماجرا این است که اگر قرار بود جهانی‌سازی، روزی تضمینی برای صلح جهانی از طریق وابستگی متقابل اقتصادی باشد، حالا خود قربانی جنگ‌های بی‌پایان آمریکا و متحدانش در دنیا شده است.
سوال اصلی در این‌خصوص که می‌تواند محل پژوهش‌های زیادی باشد این است: آیا می‌توان قدرت »ابر‌سرمایه‌گذاران بین‌المللی« را باور کرد و باور کرد آنها می‌توانند به‌‌عنوان بازیگران بین‌المللی وارد عرصه رقابت با دولت‌ها در اقتصاد و سیاست جهانی باشند یا به هر روش ممکن، صدای آنها توسط دولت‌ها خفه شده و دوباره جهان به سمت مقابله با جهانی‌شدن می‌رود؟ اقدام اخیر دولت آمریکا در تلاش برای تحقیقات امنیتی از شرکت اسپیس ایکس و ایلان ماسک به‌دلیل نگرانی‌های مبتنی بر امنیت ملی این کشور نشان می‌دهد جنگی عظیم قرار است در این عرصه صورت گیرد و این‌بار تنها صحبت از نظرات ایلان ماسک درباره بحران‌های جهانی مانند بحران تایوان یا اوکراین نیست.
پس از این سرمایه‌داران بزرگی قرار است راجع به بحران‌های جهانی و نوع بروز و ظهور آمریکا در آنها مانند بحران امنیت انرژی در اروپا، بحران امنیت در منطقه غرب آسیا، بحران درگیری‌های مرزی بین آذربایجان و ارمنستان یا حتی بحران در روابط ترکیه با کشورهای عضو ناتو بپردازند و مخالفت خود با ایجاد شدن جنگ سرد جدید بین 2 جبهه شرق و غرب را ابراز کنند.
جنگ بین‌الملل بعدی دنیا، شاید جنگ اتمی یا جنگ سوم جهانی نباشد، جنگ شرکت‌های چندملیتی و غول‌های فناوری دنیا با دولت‌های محلی، به‌ویژه دولت آمریکا باشد، زیرا تحریم‌های آمریکایی غیر از کشورهای شرق، این شرکت‌های بزرگ را نیز از بسیاری از مواهب جهانی‌سازی محروم می‌کند. بهترین سیاست ایران سیاست بی‌طرفی فعال و کمک به حل معضل جنگ است؛ چون این جنگ نه به‌نفع روسیه نه به‌نفع اوکراین و نه به‌نفع اروپایی‌هاست و تنها آمریکا از این جنگ در جهت منافع خود استفاده می‌کند. در نتیجه اینکه قصد دارند ایران را به بهانه بحث تسلیحاتی به معادله جنگ بکشند و ایران را یک طرف جنگ قلمداد کنند، به‌نفع ایران نیست.
