دارایی، منبع با ارزش اقتصادی که در اختیار یا کنترل یک شرکت قرار دارد و آن شرکت انتظار دارد که از آن دارایی، سودی عایدش شود. »یک سرمایه، مانند خانه یا سرمایه‌گذاری کالایی، خریدی است که به مرور زمان، ارزشش زیاد می‌شود. در گذشته، بازاریابی به‌عنوان یک هزینه دیده می‌شد. تبلیغات در یک بازه‌ی زمانی یا به ارزش برند تبدیل می‌شد، یا فروش را افزایش می‌داد ولی خود فرآیند تبلیغاتی به پایان می‌رسید. اما بازاریابی محتوایی متفاوت است؛ باید نگاهی متفاوت به آن داشت. هدف‌تان هرچه باشد، چه فروش مستقیم، چه جذب مشتریان بالقوه، چه بهینه‌سازی موتور جستجو، یا حضور در رسانه‌های اجتماعی، باید برای کسب و تولید محتوا، پول خرج کنید.
تنها به این دلیل باید درباره‌ی کسب دارایی‌های محتوا متفاوت فکر کنید؛ چون قرار نیست هزینه‌های محتوایی کسب کنید، بلکه دارید یک دارایی کسب می‌کنید. دارایی محتوا هر محتوایی است که یک تولید‌کننده محتوا، در خدمت یک هدف تجاری یا عمومی بزرگتر به کار می‌برد. دارایی‌های محتوا زمانی بیشترین ارزش را دارند که پس از در نظر گرفتن دقیق مخاطبان، هدف و اهداف محتوا، به‌صورت استراتژیک ایجاد و مورد استفاده قرار گیرند.
#دارایی‌های_محتوا می‌توانند طولانی (یک کتاب الکترونیکی) یا کوتاه (چک لیست) یا چند‌رسانه‌ای مانند یک ویدیو یا پادکست باشند. می‌توان آنها را نام‌گذاری نکرد، یعنی به‌طور رایگان در دسترس قرار داد و یا می‌توان آنها در ازای وجه منتشر کرد. گاهی یک دارایی محتوا در هر یک از بسترهای انتشار، ارزش و سودآوری بسیار زیاد از آنچه سایر دارایی‌ها ایجاد می‌کنند دارد.
اما این دارایی در چرخه حسابداری واحد تجاری، سود یا هزینه یا دارایی شناسایی می‌شود؟ تولید محتوا اغلب به‌عنوان یک سربار بازاریابی در نظر گرفته می‌شود. اما در نظر‌گرفتن محتوا به‌عنوان یک دارایی و محاسبه ارزش آن، چندین مزیت مهم را به‌دنبال دارد.
هزینه هزینه‌ای است که در فرآیند ایجاد درآمد (فروش) متحمل می‌شود، در حالی که یک دارایی چیزی‌ست که تحت مالکیت و کنترل کسب‌و‌کار است که ارزش مداوم را ارائه می‌دهد. ارزش‌گذاری دارایی‌های نامشهود دشوار است زیرا منحصر‌به‌فرد هستند، نمی‌توان آنها را آزادانه داد‌و‌ستد کرد و ممکن است فقط برای شرکتی که آنها را ایجاد کرده ارزش داشته باشد. به‌همین دلیل در ترازنامه ظاهر نمی‌شوند.
با این‌حال، آنها می‌توانند بخش مهمی از ارزش واقعی یک شرکت یا منبع کلیدی مزیت رقابتی باشند. برای یک شرکت کشف دارو، مالکیت معنوی احتمالا مهم‌ترین دارایی است. با‌ارزش‌ترین دارایی (چه ملموس یا ناملموس) محتوای این سایت است. به‌همین دلیل است که اغلب بین ارزش دفتری یک شرکت (ارزش بازار تمام دارایی‌های موجود در ترازنامه آن) و قیمتی که شرکت دیگری برای خرید آن می‌پردازد (یا ارزش بازار آن، اگر یک شرکت بورسی باشد) اختلاف وجود دارد.
یک کسب‌و‌کار بسیار بیشتر از همه چیزهای فیزیکی است که در اختیار دارد. و همانطور که اقتصاد دانش‌محورتر می‌شود، دارایی‌های نامشهود اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند. آیا محتوا »در نتیجه رویدادهای گذشته توسط شرکت کنترل می‌شود«؟ بله، زیرا یا در داخل نوشته شده است، یا بر‌اساس قرارداد تولید شده است و اکنون در اختیار شرکت است. »رویداد گذشته« ایجاد محتوا است و »کنترل« از مالکیت مستقیم ناشی می‌شود. این قسمت از تعریف کاملا واضح است. برخی از انواع محتوا، مانند یک کمپین تبلیغاتی برای ارتقای فروش یک‌نفره، نسبتا زودگذر هستند. آنها ارتباطات »یکشات« با طول عمر کوتاه هستند که پس از آن ارزش کمی دارند.
بنابراین آنها احتمالا به‌عنوان هزینه طبقه‌بندی می‌شوند: هزینه‌های متحمل شده در فرآیند تولید فروش. فرض کنید کسب‌و‌کار شما یک راهنمای آنلاین »چگونگی« در مورد تعمیر و نگهداری ماشین چمن‌زنی منتشر می‌کند. راهنمای شما ارتباط پایداری دارد و با به‌روزرسانی‌های جزیی، می‌تواند به‌طور نامحدود آنلاین بماند. محبوبیت خود را نشان می‌دهد، به‌طور گسترده به‌اشتراک گذاشته می‌شود و به‌زودی برای عبارات جستجوی محبوبی مانند »چگونه یک ماشین چمن‌زنی را تعمیر کنیم« در رتبه بالایی قرار می‌گیرد.
در‌نتیجه، ترافیک وب را جذب می‌کند و اعتماد به برند شما ایجاد می‌کند و به شما برتری نسبت به رقبا می‌دهد. اگر بخشی از آن ترافیک یا سرقفلی به فروش تبدیل شود، شما از منبعی که کنترل آن را در دست دارید متوجه مزیت اقتصادی مستمری می‌شوید، به‌عبارت دیگر، محتوای شما یک دارایی است نه هزینه. در این بین بایستی به این موضوع هم اشاره شود که در نظر‌گرفتن محتوا به‌عنوان یک دارایی فقط یک نکته معنایی یا حسابداری نیست. این پیامدهای مهمی برای نحوه در نظر‌گرفتن و مدیریت تولید محتوا دارد. تولید محتوا ارزش اضافه می‌کند. توسعه محتوا فقط یک هزینه نیست: دارایی‌های واقعی ایجاد می‌کند که ارزش ماندگاری را به یک تجارت اضافه می‌کند. این نکته می‌تواند به سرمایه‌گذاری در محتوا کمک کند، به‌ویژه در مراحل کاهش هزینه.
محتوا می‌تواند به ارزش ملموس اضافه کند. در‌حالی که محتوا یک دارایی نامشهود است، اما می‌تواند ارزش ملموسی به کسب‌و‌کار اضافه کند. این امر تولید محتوا را از تمرینات ساخت برند خالص متمایز می‌کند. محتوا نیاز به نگهداری دارد. به‌عنوان یک دارایی ارزشمند، محتوا باید در شرایط خوبی نگه داشته شود، مثلا با به‌روزرسانی یا اضافه‌کردن به آن. عدم‌انجام این کار باعث کاهش ارزش دارایی می‌شود: از نظر حسابداری، ارزش دارایی کاهش می‌یابد. محتوا باید به‌طور موثر استفاده شود. مانند هر دارایی دیگری، محتوا باید به‌طور موثر استفاده شود، نه از‌بین‌رفتن یا هدر‌رفت. عدم‌دریافت بهترین مطالب از محتوای خود مانند باز‌گذاشتن پنجره‌ها هنگام روشن‌بودن سیستم گرمایشی است.
به زبان حسابداران، هرچه کارآمدتر از محتوای خود استفاده کنید، گردش دارایی یا بازده دارایی شما بهتر است. محتوا را نمی‌توان تمام کرد. برخلاف دارایی‌های فیزیکی مانند بنزین، محتوا یک چیز نامشهود است که نمی‌توان آن را »استفاده« کرد. میتوانید بارها و بارها و حتی به روش‌های مختلف به‌طور همزمان از آن استفاده کنید، و هرچه بیشتر از آن استفاده کنید، ارزش بیشتری به شما ارائه می‌دهد. به‌عنوان مثال، محتوا را می‌توان تغییر کاربری داد و در قالب‌های دیگر بسته‌بندی کرد، در رسانه‌های متعدد منتشر کرد، به ماژول‌ها تقسیم کرد یا با محتوای دیگر ترکیب کرد.
