اکثریت مردم بر این باورند که عملکرد سال 99 شاید یکی از بدترین عملکردهای سال‌های پس از انقلاب باید ارزیابی شود و عمده‌ی علت آن را هم باید به سیاست‌های دولت و بانک مرکزی ارجاع داد و اینکه چگونه دولت به کمک مجلس عملا افزایش بی‌سابقه‌ای در قیمت ارز ایجاد کردند که هزینه‌های آن فقط منوط به امسال نبود بلکه عدم تعادل‌هایی که در حوزه‌های اقتصاد ایجاد می‌شود سال‌ها با کشور خواهد بود.
همزمان هم علاوه بر تاثیر منفی سیاست‌های اقتصادی دولت به‌ویژه سیاست‌های پولی و کاهش ارزش پول ملی یا به عبارتی افزایش قیمت ارز، بودجه‌ای است که برای سال آینده تنظیم شده که خود مصیبت دیگری است که حتی اگر در مجلس هم مصوب شود، به جهات مختلف نمی‌تواند عملیاتی شود و به احتمال زیاد هم با کاستی‌های درآمدی بزرگی روبه‌رو خواهیم بود و عملا خیلی از برنامه‌هایی که دولت پیش‌بینی کرده، محقق نخواهد شد، به‌خاطر اینکه درآمدها محقق نخواهد شد.
اما اینکه سال آینده چه اتفاقی خواهد افتاد؟ باید گفت به‌طور معمول ما در سال انتخابات یک رکود عمیق داریم چون همه منتظر تغییر دولت به‌خصوص در دوره دوم دولت‌ها خواهند بود. اما اینکه چشم‌اندازی در سال آینده وجود دارد، بستگی به اینکه چه کسی رییس‌جمهور شود، دارد. آنچه به‌عنوان چشم‌انداز متعارف می‌بینیم، هیچ‌کدام از مدعیان همیشگی راه‌حلی برای خروج کشور از بحران‌های کنونی ندارند و حداکثر حافظ منافع اولیگارشی صاحبان قدرت و ثروت در کشور خواهند بود، مگر اینکه واقعا یک تغییر اساسی چشمگیر در چشم‌اندازهای اقتصادی کشور و جهت‌گیری‌های آن در ابتدا آغاز شود که آن‌وقت نتایج آن را باید در اصلاح نظام مالیاتی، اصلاح نظام پولی و اصلاحات نظام بانکی جست‌وجو کرد. در آن صورت می‌توانیم به اینکه در وضع اقتصادی کشور تفاوت‌های جدی صورت بگیرد.
این روز‌ها بحث نامزدهای انتخاباتی داغ است و همچنین میزان مشارکت مردم در انتخابات آینده ریاست‌جمهوری که سرنوشت انتخابات را رقم خواهد زد. اما چگونه می‌توان میزان مشارکت مردم در انتخابات را با توجه به چالش‌های اقتصادی مردم بالا برد؟ سرنوشت انتخابات آینده ریاست‌جمهوری به چه میزان به مساله معیشت مردم گره خورده است؟ یکی از مهم‌ترین مسائل امروز جامعه ایران موضوع اقتصاد و معیشت زندگی مردم است. این در‌حالی است که به‌رغم جدی‌بودن این موضوع هنوز عزم جدی برای حل این مشکلات در بین مسوولان جامعه به‌وجود نیامده است.
این موضوع نیز به دلال و واسطه و گرانفروش مربوط نیست؛ بلکه به ساختارهای معیوب اقتصاد کشور باز‌می‌گردد. واقعیت این است که موضوع اقتصاد داخلی کشور به شکل‌های مختلف به سیاست و سیاست خارجی کشور گره خورده است. به همین دلیل سیاست‌های کلان جمهوری اسلامی در عرصه بین‌المللی و داخلی روی مسائل معیشتی نیز اثر گذاشته است. تا زمانی که رویکرد ما در زمینه سیاست خارجی مانند موضوع رابطه با آمریکا و مذاکره درباره برنامه هسته‌ای ایران حل نشود نمی‌توان به بهبود وضعیت اقتصادی کشور خوش‌بین بود.
در چنین شرایط اقتصادی موضوع انتخابات و شرکت در آن برای مردم در اولویت بعدی قرار گرفته است. به همین دلیل نیز در شرایط کنونی مردم بیش از اینکه دغدغه انتخاباتی و انتخاب رییس‌جمهور آینده را داشته باشند دغدغه معیشتی و اقتصادی دارند و به دنبال این هستند که مشکلات اقتصادی آنها حل شود. بدون تردید اگر وضعیت به همین صورت ادامه داشته باشد ما در انتخابات آینده با یک انتخابات سرد مواجه خواهیم بود که حتی ممکن است میزان مشارکت از انتخابات مجلس نیز کمتر باشد. البته بین انتخابات ریاست‌جمهوری و انتخابات مجلس شورای اسلامی تفاوت‌هایی وجود دارد و به‌دلیل اینکه انتخاب رییس‌جمهور یک مساله ملی است، ممکن است شرایط میزان مشارکت تغییر پیدا کند.
ما در آستانه شب عید قرار داریم. این در‌حالی است که هر‌چه به شب عید نوروز نزدیک‌تر می‌شویم به همان اندازه میزان تورم و گرانی بیشتر و وضعیت معیشتی برای مردم سخت‌تر می‌شود. اینکه این مساله هنوز برای مسوولان جامعه در‌ک نشده و برای آن تدبیر لازم اندیشیده نشده جای سوال دارد.
اما نکته پایانی اینکه آیا بایستی امید‌وار بود به گزینــه‌هایی که برای انتخابات مطرح هستند و آیا می‌توانند مشکلات کنونی کشور را حل کنند؟ در این خصوص نگارنده مهدی حیدرپور اذعان دارد: تا آنجا که بنده شرایط را رصد می‌کنم گمان نمی‌کنم این افراد بتوانند مشکلات را حل کنند. اغلب کسانی که به‌عنوان کاندیدا معرفی شده‌اند از یک جریان خاص سیاسی هستند که به نهادهای نظامی وابستگی دارند. واقعیت این است که در کشوری که نهادهای نظامی آن را مدیریت می‌کنند شرایط برای وجود تضارب آرا و سلایق مختلف فکری در حد مطلوب فراهم نخواهد شد. شرایط کشور به شکلی نیست که یک نظامی، که دارای پشتوانه نظامی است، بتواند مشکلات را حل کند و به موفقیت برسد. چنین فردی ممکن است در مسیری حرکت کند که مورد رضایت بسیاری نباشد.
اینستاگرام مارادنبال کنید
من آن خوش باور عصر جدیدم/که دلبسته به تدبیر و امیدم/ به عشق یک عدد مرغ ودو سیر گوشت/ دو ماه می شود هرسو دویدم/ برای یک حلب روغن نباتی/ به ده سوپر سه هفته سر کشیدم/ مزین سال گاو است با کرونا/ ومن درگیر ویروس پلیدم/ دویدم سوی هر چار سو و پستو/ اثر از مرغ و از روغن ندیدم/ چگونه قفل این مشکل گشایم/ که گم گردیده رمز شاه کلیدم.