مضرات نگرش مادی مداحان به ماه محرم
نقدی بر اقتصادایران، از سال 61 هجری تاکنون، سدهها از پس سدهها آمدهاند و رفتهاند و در هزاره دوم از تاریخ اسلام، گویی هنوز آوازهی فاجعه کربلا در کوچه و بازار همهی شهرها و روستاهای جهان اسلام، بهویژه در مناطق شیعه نشین، بهعنوان رویدادی تازه میپیچد.
داستان محرم، اگر چه تلخ و گزنده و برای هر مسلمان موجب اشک و آه و ماتم، در عین حال یک اندیشه، یک استراتژی، و یک سیاست داهیانه مبتنی بر بهرهگیری از سلاح شهادت برای بیدار کردن نسلی غافل، خفته و میخته با سیاستهای زر و زور و تزویر است که نهایتا منجر به پیروزی سخن و مرام معقول حق بر خط مشی مفسده و ناحق میشود.
در این بین ، مردم در کشاکش دهر، با ضعف ایمان، غفلت و نادانی، ضعف شدید اخلاقی، تملق و چاپلوسی، جاسوسی و مزد بگیری و خودفروشی به دنیا و ثروت، درحقیقت دین و ایمان خود را به دنیا و زرق و برق و نشانهها و درون مایههای فریبندهاش، فروختهاند.
دراین راستا بر آنیم به مقوله مضرات نگرش مادی مداحان به ماه محرم بپردازیم ،در برخی از روایات و احادیث مشاهده میگردد که بعضی از حضرات ائمه(ع) به شعرا و مرثیهسرایان اهل بیت صله و پاداش دادهاند و بدین وسیله از آنان تقدیر بهعمل آوردهاند اگر چه پاداش معنوی این کار آنقدر زیاد است که بهجز بهشت و جنت نعیم اجرو ثواب دیگری نمیتوان برای آن تصور کرد اما همین کار بهانهای برای توجیه کردن درخواستهای مادی »مادحین« از مردم شده است و در پاسخ به اعتراضات این طور جواب داده میشود که خود ائمه مجوز این کار را صادر کرده و بهعنوان مثال ماجرای امام رضا (ع) و دعبل خزایی را میآورند.