ایران در سیاست خارجی و دیپلماسی سیاسی نتوانسته انتظارات را برآورده کند و در این زمینه هم متحمل هزینه‌های سنگینی شده است. ایران از معدود کشورهایی در جهان است که سیاست خارجی بسیار پرهزینه‌ای دارد. از منابع هزینه‌ساز برای سیاست خارجی این است که هر فردی در هر پست و مقامی اجازه دارد با ناآگاهی از مناسبات جهانی و بدون توجه به منافع ملی مردم، علیه مقام و منافع ملی کشور دیگری سخن بگوید و اعلام موضع نماید بدون آنکه بر آثار مخرب بین‌المللی و هزینه‌های بعدی گفتار خود آگاه باشد. این روش، سال‌هاست که بر پرهزینه‌کردن سیاست خارجی ایران تحمیل شده است.
قانون نظام بین‌الملل این است که کشوری بیش از منابع مادی و معنوی خود، خواهان ماجراجویی در جهان باشد، از سوی قدرت‌ها مورد تنبیه، تحریم و تجاوز قرار می‌گیرد و بر او هزینه‌هایی بیش از توانش تحمیل می‌شود.
