مطلب شماره 170

شورای‌شهرسکوی‌پرشی‌به‌عالم‌سیاست

پنجمین دوره انتخابات شوراها در راه است؛ نهادی که صحت و اقتدار آن در نهایت منجر به نهادینه‌شدن واگذاری قدرت به مردم در فرهنگ و ساختار حکومت می‌شود. با این شرایط توجه به انتخابات شوراهای اسلامی نه به سبب عرض اندام جریان‌های سیاسی و ایراد شعارهای انتخاباتی که به‌دلیل حمایت از نقش جمهوریت در ارکان تصمیم‌گیرنده و واگذاری قدرت به مردم اهمیت پیدا می‌کند. باید بپذیریم یکی از مهم‌ترین دستاوردهای انتخابات شوراها در شرایطی محقق می‌شود که شاهد یک هم‌گرایی جمعی در میان تمام مسئولان باشیم که در نتیجه آن، مردمی که در ایام انتخابات، مورد توجه قرار می‌گیرند، پس از انتخابات هم وارد جریان تصمیم‌گیری شوند.

در تکمیل مقدمه عنوان شده بایستی اذعان نمود: از زمانی که حادثه پلاسکو روی داد و به‌عنوان یک فاجعه مدیریت شهری برجسته شد، سپردن عنان شهر به متخصصان شهری و مدیران شهری به بحث داغ رسانه‌ها بدل شد. قریب به اتفاق صاحب‌نظران کشور آمدند و پیرو این داغ اجتماعی شعار دادند که باید مدیریت شهری را به صاحبانش واگذار کرد و به متخصصان شهری سپرد.

 سیاسی‌بودن کرسی‌های شورا‌های شهر در کلان‌شهرها و استفاده احزاب و گروه‌های سیاسی برای طرح نمایندگان‌شان از این شوراها، مورد مشترکی بود که در همه تحلیل‌ها و واکاوی‌های صورت‌گرفته درباره نواقص مدیریت شهری مطرح شد. حالا اما با داغ‌شدن بحث انتخابات شوراهای شهر و روستا، انگار داغ فاجعه پلاسکو فروکش کرده است و تحلیلگران و صاحب‌نظران سیاسی هر چه فریاد می‌زنند، در بحث لیست‌بندی‌های انتخاباتی تخصص شهری باید در نظر گرفته شود، گوش احزاب بدهکار نیست و خبرهای رسمی و غیررسمی که از سبک لیست‌بندی انتخاباتی احزاب به گوش می‌رسد، موید همان رسم قدیمی است؛ یعنی فرستادن صاحب‌نامان سیاسی یا سلبریتی‌های اجتماعی فرهنگی به کارزار رقابت‌ها. دراین بین کارشناسان مسائل سایاسی معتقداند: تشکیل شورایی که در نتیجه آن، تصمیم‌ها نه براساس سیاست‌های جناحی و حزبی، بلکه در راستای رفع نیازهای شهر باشد، می‌تواند نوید روزهای بهتری را بدهد که در نتیجه آن، مردم، بهترین تصمیم را برای شهرشان می‌گیرند.

روزهایی که در نتیجه آن، یک شهردار، با خیال راحت از اینکه هیچ مشکلی برایش پیش نخواهد آمد، 12 سال تمام بر صندلی شهرداری تکیه نمی‌زند و اجازه آن را نخواهد یافت که حتی در بزنگاه‌هایی که باید در آنها پاسخ‌گوی مردم باشد، کوتاهی کند. بدون شک، اگر شورای شهر بعدی، شورایی باشد که در نتیجه آن شاهد ترکیبی از متخصصان و آشنایان به مدیریت شهری باشیم، دیگر شهرداری نمی‌تواند به‌راحتی از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند. اتفاقی که نمونه‌اش را در بسیاری از حوادث شهری دیدیم. این شورا، حتما می‌تواند برای زمان بروز بحران در شهر چاره‌اندیشی کند؛ زمانی که شهر، بیشتر از آنکه به یک ساختمان مدیریت بحران و چند عکس یادگاری از افتتاح این ساختمان نیاز داشته باشد، به مدیریت نیازمند است که بدون هیچ‌گونه تفکر سیاسی، صرفا شهر را مدیریت کند و به شهروندانش بیندیشد.

اگر شورای شهر بعدی شورای شهر کارآمدی باشد، دیگر شهرداری اجازه نخواهد یافت که در کوچه‌های باریک شمال شهر، مجوز بلندمرتبه‌سازی‌هایی را صادر کند که در نتیجه آن جان شهروندان به خطر بیفتد، وضعیت شهرسازی به هم بریزد و آلودگی هوا دوچندان شود. بدین منظور شورای شهر آینده باید ترکیبی از تخصص‌های مورد نیاز در حوزه شهری باشد تا وظایفی را که برعهده می‌گیرند بتوانند بر طبق قانون انجام دهند. شورای شهر باید در اصلاح قوانین و مقررات، نظارت دقیق و انتخاب شهردار پاکدست کوشش کند و شهرداری را انتخاب کند که خود را وقف شهر تهران کرده و از شهرداری تهران به‌عنوان ابزاری برای رئیس‌جمهورشدن استفاده نکند.

کسانی که به‌عنوان شهردار اداره شهر تهران را برعهده گرفته‌اند به شهرداری تهران به عنوان یک سکوی پرتاپ نگاه کرده‌اند.

در پایان و به نظر نگارنده"مهدی حیدرپور"نباید فراموش کنیم که پایتخت ایران، در سال‌های گذشته اسیر سیاست‌ها و تصمیماتی شده که خیلی‌هایشان بیشتر از آنکه با دید علم شهرسازی باشد، صرفا برای خودنمایی‌های شخصی بوده و نفعی هم برای مردم نداشته است. در چنین شرایطی، تهران، بیش از هر زمان دیگری به یک تغییر بزرگ نیازمند است. تغییری که در جریان آن، تصمیمات نه در شعار که در عمل براساس مصلحت مردم گرفته شوند و هدفشان، آسایش مردم باشد.