آمریکا و اروپا جنگ در سوریه را باختهاند.
آمریکا و اروپا در سایه تقویت همپیمانی روسیه، ایران و ترکیه در امور سوریه، تلاش میکنند جایگاهی برای خود در روند سیاسی سوریه داشته باشند. نبرد بزرگ »رجب طیب اردوغان« رییسجمهوری ترکیه در این روزها در شهر »تلرفعت« سوریه نیست، بلکه علیه »امانوئل ماکرون« رییسجمهوری فرانسه و دولت وی است؛ چرا که ماکرون تصمیم به جانبداری نظامی از ایالات متحده گرفته است و اینکه این کشور را در نبرد قریبالوقوع در »منبج« تنها نگذارد. اتحادیه اروپا و بهویژه فرانسه، احساس میکنند که نفوذشان در سوریه را بهنفع همپیمانی سهجانبه جدید ترکیه، روسیه و ایران، که از نظر سیاسی و نظامی تقویت میشود، از دست دادهاند.
از اینرو، تصمیم گرفتند به برگ کُردها متعهد بمانند تا شاید جایگاهی روی میز مذاکرات برای دستیابی به راهحلی سیاسی، بیابند و بهرهای از کیک بازسازی سوریه بهدست بیاورند. مسئلهای، که رییسجمهوری اردوغان را به جوش آورده است، استقبال رییسجمهوری فرانسه از هیات کُردی در کاخ الیزه طی ماه فوریه گذشته بود، افزون بر این، اقدام ماکرون به مشروعیت دادن به »نیروهای دموکراتیک سوریه«، که ترکیه آن را در فهرست گروههای »تروریستی« گنجانده است، و پیشنهاد وی برای وساطت میان این گروه و ترکیه، بیشترین خشم اردوغان را سبب شده است.
رییسجمهوری ترکیه چنین رویکرد ماکرون را توهینی نابخشودنی توصیف کرده و گفته است: »کسانی که از تروریستها در کاخهایشان استقبال میکنند دیر یا زود خواهند فهمید که اشتباه کردهاند. فرانسه حق ندارد بعد از موضعگیری خود برای پیشنهاد وساطت، از گروههای تروریستی و اقدامات آنها شکایت کند.« »بکر بوزداغ« معاون نخستوزیر ترکیه نیز با صراحتی بیشتر، فرانسه را تهدید کرد و گفت: با کسانیکه با تروریستها تعامل میکنند رفتاری خواهیم داشت که با تروریستها داریم. آنها هدفی برای ترکیه خواهند شد. نمیدانیم چگونه نیروهای فرانسه، که فعلا با تسلیحات سنگین خود به منبج رسیده و به نیروهای آمریکایی در این شهر ملحق شدهاند، هدفی برای ترکیه خواهند شد.
ولی ما دو موقعیت را برای امر محتمل میدانیم:
نخست: بمباران این نیروهای و اماکن استقرار آنها در منبج توسط موشکها و توپخانههای ترکیه؛ تا بیشترین خسارت ممکن را به نیروهای فرانسوی وارد و افکار عمومی این کشور را علیه رییسجمهورشان تحریک کرد.
دوم: گروههای هوادار ترکیه در داخل منبج یا در همسایگی آن را برای آغاز جنگ چریکی علیه نیروهای فرانسه و آمریکایی، بهویژه در مرحله قبل از حمله، مامور کرد. تمرکز نظامی و سیاسی رهبران ترکیه بر حتمیبودن سیطره بر شهر تلرفعت در شمال حلب مقدمهای برای حمله به منبج است. ولی سوالی که طرح آن ضروری مینماید درباره احتمال وقوع درگیری ترکیه با فرانسه و آمریکا، در سایه بیتوجهی دولت آمریکا به تمام درخواستهای ترکیه درباره ضرورت نیروهای از شهر منبج است.
همکار متخصصِ من در امور ترکیه، که به تازگی از آنکارا برگشته است و با شماری از تصمیمگیران در آنجا دیدار کرده، به ما تاکید کرد که رهبری ترکیه مصمم است به هر قیمتی منبج را بازپس بگیرد و نبرد آینده در این شهر را »ام المعارک« (مادر نبردها) میخواند. ترکیه وارد این جنگ در عفرین و تلرفعت و سپس در منبج میشود.
ولی جنگ در منبج با هماهنگی کامل با روسیه و استقبال دولتهای سوریه و ایران خواهد بود؛ چرا که به ادعای کارشناسان مسائل سیاسی، ایرانیها و سوریها منافعی استراتژیک در شکست خوردن پروژه آمریکایی برای تاسی موجودیتی کُردی دارند.
در پایان نگارنده مهدی حیدرپور معتقد است: هیچ دولتی مثل آمریکا درباره پرونده سوریه و دیگر پروندهها درمانده نیست. اگر در سیاستهای دولت آمریکا و اظهارات ترامپ و اطرافیان او تامل کنیم دهها دلیل برای این درماندگی یافت میشود. بهطوری که هرگونه موضعگیریهای تازه آنان از چندین جهت قابل تحلیل است. آخرین اظهارات ترامپ این است که او اعلام کرد تمایل دارد نیروهای آمریکا را از سوریه خارج سازد. این اقدام تلاشی برای باجخواهی تازه از کشورهای منطقه است و بسیاری از افراد این اظهارات را باور ندارند که آمریکا به زودی سوریه را رها کند.