دونالد ترامپ، رییسجمهوری ایالاتمتحده و جمهوریخواهان خشونتطلبیِ مانند تام کاتن میپندارند که تنها عامل موردنیاز برای پایان دادن به اعتراضات، استفاده بیرحمانه از زور است. زور و نیروی قهری فقط گاهی و بهویژه هنگامی کارآمد است که تهدیدی واقعی علیه ثبات رژیم وجود دارد، یعنی شرایطی که بخش عمده مردم حامی دولت هستند و دولت میتواند روی پیروی نیرویهای امنیتی از دستورات و پاسخ بیرحمانه حساب کند.
اما همانطور که عملکرد حاکمان مستبد نشان داده بهکارگیری مشت آهنین میتواند اعتراضات صلحآمیز را به خشونت تبدیل کند، افراد بیشتری را به مخالفت و به خیابانها بکشاند و سرانجام باعث چرخش سوگیری مردمیِ تشکیلات امنیتی یا انحلال آن شود. حتی اگر سرانجام یک حاکم مستبد »پیروز شود« کشور چیزی جز یک پوسته توخالی نخواهد بود.
همچنین، ایالاتمتحده در سطحی از بینظمی عمومی نیست که بتواند سرکوبگری تمامعیاری را توجیه کند که خواسته ترامپ و کاتن است. برخی غارتگریها انجام شده اما دادهها حاکی است که اکثریت چشمگیر معترضان کاملا صلحطلب بوده و رویدادهای خشونتآمیز بهندرت مشاهده شده است. همچنین در موارد گوناگون، واکنش افراطی نیروهای پلیس محلی باعث انفجار خشونت شده است. مهمتر اینکه، معترضان تلاش نمیکنند نهادهای عمومی را ویران و نظم قانونی را سرنگون کنند.
حتی یک فرماندار هم برای رویارویی با معترضان از دولت فدرال درخواست کمک نکرده است. به گزارش افبیآی، بهرغم پیشبینیها، اعضای جنبش آنتیفا هیچ اقدامی در راستای تحریک خشونت انجام نداده است. تهدید اصلی علیه نظم قانونی نه از معترضان بلکه از کاخ سفید ناشی میشود. به همین دلیل است که اکنون شاهد عقبنشینی گروهیِ رهبران نظامی آمریکا هستیم، کسانی که فهمیدهاند به زور قهری گستردهای که موردنظر ترامپ است هیچ احتیاجی نیست. آنها همچنین دانستهاند که مردم آمریکا در »میدان ستیز« قرار ندارند که ضرورت »سلطه« بر آنها وجود داشته باشد و نقش اصلی نیروهای مسلح حفظ قانون اساسی و دفاع از کشور در برابر دشمنان خارجی است، نه پیشبرد فرصتهای سیاسی فردی یک رییسجمهور.
در این خصوص اکثر کارشناسان بر این نکته اذعان دارند که: رییسجمهوری آمریکا و اعضای دولتاش میخواهند جنبش ضدفاشیست را دلیل اصلی خشونتها معرفی کنند و به همین دلیل پیروان این جنبش را تروریست مینامند. تروریسم داخلی در آمریکا وجود دارد اما اولین و مهمترین تروریستهای آن، افراد و گروههای سفید خودبرتربین و خشونتطلبی هستند که از نخستین روزهای پیدایش ایده آمریکا، آمریکاییهای سیاهپوست را کشته، بدون محاکمه مجازات کرده، شکنجه داده، ترور کرده، سرکوب کرده و هدف تبعیض نژادی قرار دادهاند. آنها هزاران آمریکایی سیاهپوست را به هولناکترین شیوهها کشتهاند. بیشترین آسیب ازسوی این تروریستها فاشیستها، کلانسمنها و نئونازیها که همگی بهتازگی خود را صاحب اختیار و قدرت میبینند به ایالاتمتحده وارد شده است.
اما نکته مهم اینکه بهرغم ادعای ترامپ مبنی بر همدردی با »تظاهرات صلحآمیز معترضان«، در همان لحظه و تنها چندقدم دورتر از کاخ سفید، پلیس و نیروهای ضدشورش تا دندان مسلح با خشونت تمام به معترضان یورش برده و آنها را مورد ضرب و شتم فیزیکی قرار دادهاند و یا با گلوله پلاستیکی، اسپری فلفل و گاز اشکآور به آنها حمله کردند. این معترضان هیچ اقدام تحریکآمیزی مرتکب نشده بودند که شایسته چنین پاسخی باشد. این خشونت فقط برای این انجام شد که رییسجمهوری »همپیمان با معترضان صلحآمیز« قصد گرفتن عکس تبلیغاتی در بیرون کلیسای سنت جان را داشت. درواقع ترامپ نتوانست احساس همدری، همدلی، شفقت و تفاهم نشان بدهد، ویژگیهایی که مردم در چنین لحظه بحرانی از بالاترین مقام مسوول انتظار دارند. چهبسا ترامپ میاندیشید که میتواند از این لحظه برای جبران شکستهایش در مدیریت همهگیری ویروس کرونا بهعنوان یک پیروزی آسان استفاده کند، اما اینبار هم با شکست سختتری روبهرو شد و سوءاستفاده رییسجمهوری از کلیسا و کتاب مقدس برای توجیه خشونتها و بدرفتاریها شرایط را وخیمتر و انتقادها را گستردهتر کرد.
نکته قابلتامل اینکه ترامپِ تفرقهافکن همچنان به آتش مشکلات دامن خواهد زد و با امید ایجاد جهنمی برای احیای فرصتهای نابودشدهاش، همچنان مقصر مشکلات آمریکا را چین، سازمان بهداشت جهانی، نانسی پلوسی، باراک اوباما، هیلاری کلینتون، رسانههای خبری، دولت بهاصطلاح سایه، آب فلورایددار و هرکسی جز خودش، معرفی خواهد کرد.
در پایان نگارنده مهدی حیدرپور معتقد است: این شرایط دشوار روشنگر یک حقیقت است: ترامپ، رییسجمهوریست بیکفایت که یاس و کلافگیاش روزبهروز افزایش مییابد، او دیگر کارتی برای بازی ندارد. شرایط ناخوشایند اقتصادی آمریکا به اوج رسیده و او برای نجات اقتصاد آمریکا در آینده نزدیک هیچ برنامهای ندارد. دادهها از سراسر کشور حاکی است که در روز انتخابات میلیونها آمریکایی هنوز بیکار خواهند بود. شرایط کنونی آمریکا به این دلیل است که پاسخ ترامپ به همهگیری کووید19 شرمآور و ناشی از بیکفایتی بود. سرانجام اینکه، رویکرد هیجانی و مبتنی بر نادانی ترامپ در سیاست خارجی، متحدان را خشمگین کرده، در حالیکه حتی یک دستاورد چشمگیر هم به همراه نداشته است. او برای حل این مشکل هم ایدهای ندارد.
اینستاگرام روابط عمومی