شاید برخی کارشناسان، پیوستن کشورهایی مانند بحرین و امارات و حتی عربستان‌سعودی -سه‌کشوری که در رقابت منطقه‌ای با ایران هستند_ به رژیم صهیونیستی را به‌مثابه دهن‌کجی و ایستادگی در برابر تهران می‌دانند و برایشان قابل‌تحلیل باشد. اما در این میان هستند کشورهای عربی که طی این سال‌ها روابط متفاوت و منصفانه‌ای نیز با ایران داشتند و از این‌رو پیوستن این کشورها به رژیم صهیونیستی ممکن است معادلات را از اینکه هست پیچیده‌تر کند.
در این‌خصوص دونالد ترامپ رییس‌جمهوری آمریکا بعد از صلح ابراهیم، مدعی شده بود که هفت تا هشت کشور در صف پیوستن به عادی‌سازی رابطه با اسرائیل هستند اما برخی این اظهارات را بیشتر ناشی از یک بلوف سیاسی در آستانه انتخابات 2020 می‌دانستند. به‌ویژه آنکه بعضی کارشناسان روند پیوستن به طرح صلح خاورمیانه و آنچه امروز در‌حال رخ‌دادن است را با این سرعت متصور نبودند.
برکسی پوشیده نیست که راهبرد جمهوری اسلامی ایران یک راهبرد دفاعی و بازدارنده است و در حقیقت با این راهبرد سلاح‌های خود را تامین می‌کنیم. بنابراین تلاش‌های ایالات متحده برای تلقین این امر که ایران می‌تواند یک تهدید برای منطقه قلمداد شود اساسا نمی‌تواند صحت داشته باشد. ایران به‌دنبال خودکفایی در عرصه نظامی است به این معنا که ایران به‌دنبال ساخت تجهیزاتی است که متناسب با فضای کشور است. ایران دارای یک پتانسیل انسانی قوی و نیروهای متخصص است که می‌تواند در این عرصه موفق عمل کند و در گذشته نیز توانسته است این امر را تا حدودی به اثبات برساند.
هرچند جزئیات قرارداد همکاری‌های بلندمدت ایران و چین به‌دلیل نهایی‌نشدن هنوز فاش نشده لکن حاکی از برنامه جامعی است که بخش‌های مختلف مدیریت کشور را درگیر و به یقین پس از تصویب نهایی از سوی نمایندگان مجلس جامه اجرایی بر تن خواهد نمود. یک روزنامه آمریکایی با اشاره به مطالب مطرح‌شده درباره توافق 25ساله ایران و چین، این موضوع را توافقی مهم از سوی دو دشمن سیاست خارجی دونالد ترامپ توصیف کرد.
در گزارش واشنگتن‌پست آمده است: حکومت‌های چین و ایران از سوی آمریکا تحت فشار هستند. درخصوص چین این کشور وارد یک جنگ تجاری بزرگ با آمریکا شده و در مورد ایران این کشور با تحریم‌های سنگین واشنگتن مواجه است. اما جنگ تجاری و اعمال تعرفه‌ها درخصوص پکن و وارد‌کردن فشارهای اقتصادی بر تهران، هنوز ترامپ را به خواسته خود نرسانده و تحولات اخیر نشان می‌دهد این دو دشمن ترامپ ممکن است یک زمینه مشترک بزرگ با یکدیگر پیدا کنند.
سیاست‌های خصمانه و نادرست کشورهای اروپایی عضو برجام در کنار آمریکا برای توقف فعالیت‌های هسته‌ای صلح‌آمیز ایران همواره نتیجه‌ای معکوس داشته و ایران مصمم‌تر به توسعه فناوری هسته‌ای خود ادامه داده است. تلاش آمریکا برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت و اقدام سه کشور اروپایی در آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای علیه ایران و رفتار مشکوک مدیرکل آن سازمان، به گفته بسیاری از تحلیلگران نه‌تنها بازدارنده ایران نخواهد بود، بلکه بی‌تردید به فروپاشی برجام خواهد انجامید. از سوی دیگر، دیدار مدیرکل آژانس با مسوول امور ایران در دولت آمریکا سبب شد تا پشت پرده بسیاری از امور مشخص شود.
نشست شورای امنیت سازمان ملل در مورد پیش‌نویس طرح آمریکا برای تمدید قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل ناظر بر تحریم تسلیحاتی ایران در‌حالی به‌کار خود پایان داد که بسیاری از کشورها چه به‌صورت آشکار و چه به‌صورت تلویحی با تمدید تحریم تسلیحاتی ایران مخالفت کردند. آمریکا با همکاری رژیم صهیونیستی و عربستان و امارات و بحرین و همکاری تنگاتنگ لابی صهیونیستی از مدت‌ها پیش جریان‌سازی شدیدی علیه ایران برای ایران‌هراسی آغاز کرد.
سفر برایان هوک، نماینده وزارت خارجه آمریکا در امور ایران به منطقه و گفت‌وگوی وی با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نشان می‌دهد که آمریکا به‌شدت در پی تضعیف محور مقاومت است؛ فلذا پیش‌نویس قطعنامه اخیر در‌حقیقت آخرین برگ برنده‌ای بود که از دست دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا خارج شد.
بر کسی پوشیده نیست که فقر و نداری در کشور در خانواده‌ها حرف اول را می‌زند. وقتی دولت اعلام می‌کند که 60 میلیون نفر مشمول دریافت یارانه معیشتی بنزین می‌شوند، یعنی چه، در جامعه کنونی 80 میلیونی ایرانی حدود 14 میلیون نفر خانوارهای کارگر و حدود 10 میلیون نفر خانوارهای کارمندان هستند؛ کارمندانی که شاید حقوق اکثریت آنها به 5 میلیون تومان نرسد و کارگرانی که حقوق ماهانه آنها کمتر از 3 میلیون تومان است. اگر هزینه خانوارها را در ایران امروز محاسبه کنیم شاید هزینه خانواری در پایتخت حدود 8 میلیون تومان برای 4 نفر در ماه و در شهرستان‌ها حدود 6 میلیون تومان است.
خط فقر راستی در جامعه چقدر است؟ شاید به جرات بتوانیم بگوییم هم‌اکنون 50 میلیون نفر زیر خط فقر زندگی می‌کنند و حدود 10 میلیون نفر زیر خط مطلق فقر به‌سر می‌برند و تاکنون دولت‌ها در 40 سال گذشته نتوانستند برای از بین‌بردن فاصله طبقاتی کاری برای مردم انجام دهند، به همین سبب است که هر روز فاصله طبقاتی زیادتر می‌شود و مردم برای اینکه بتوانند هزینه روزمره خانوار خود را تامین کنند دست به هر کاری می‌زنند، حتی کارهای نابهنجار.
