نمایی ‌از‌اختلاف‌ مجلس‌چندماهه‌ و‌ دولت‌چندساله

آنگونه که به‌نظر می‌رسد اقدام رییس‌جمهور برای عزل وزیر صنعت معدن و تجارت به‌دلیل نوسانات و افزایش شدید قیمت در بازار خودرو طی چند ماه اخیر بود، اگر‌چه در این میان مسائل دیگری چون حمایت رحمانی از عدم تفکیک وزارتخانه متبوع‌اش نیز به‌عنوان دلیل برکناری جنجالی وی از سمت‌اش هم مطرح شد اما‌ واکنش‌های مختلفی از سوی موافقان و مخالفان شنیده و در رسانه‌های مختلف منتشر شد. در این خصوص علیرضا زاکانی منتخب مجلس یازدهم پس از انتشار خبر برکناری رضا رحمانی وزیر صمت در حساب توئیتر خود نسبت به این موضوع واکنش نشان داد. او در این‌باره نوشت: »دستور برکناری وزیر صنعت و پاسخ وی به آقای روحانی نحوه تصمیم‌گیری دولت‌مردان را آشکار می‌کند، راه‌حل مسئله‌های کشور زیاد سخت نیست اما مدیریت بی‌منطق جریان غیر‌انقلابی مانع رفع مشکلات شده است«. او در ادامه گفته است: »مجلس یازدهم وظیفه همکاری و کمک به دولت در خدمت‌گزاری و مطالبه جدی در زدودن کژی‌ها دارد«. علاوه بر زاکانی، مجتبی رضاخواه دیگر منتخب مجلس یازدهم نیز از قافله تخریب دولت عقب نماند و در توئیتی در این رابطه نوشت:

ذوق‌ زدگی‌های ‌شتابان ‌برای ‌منافع‌ ملی ‌راهگشا نیست

دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان اگرچه طی سال‌های گذشته بر سر بسیاری از موضوعات داخلی و خارجی اختلاف‌نظر جدی داشتند اما بر سر یک موضوع این اختلافات را کنار گذاشته و در کنار یکدیگر ایستاده‌اند: »موضوع ایران«. تنها توافق هسته‌ای بوده که توانسته شکافی جدی در بدنه دو حزب حاکم در آمریکا ایجاد کند و نقطه افتراقی میان جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها شود. از سال 2018 و با خروج ایالات‌متحده از توافق هسته‌ای با ایران، بسیاری از دموکرات‌ها در قامت منتقدین کاخ سفید ظاهر شده و از رفتار‌های دولت ترامپ در قبال توافق هسته‌ای انتقاد کرده‌اند.

در مقابل جمهوری‌خواهان نیز با اصرار بر اتخاذ راهبرد فشار حداکثری علیه ایران کوشیده‌اند تا از روش و تاکتیکی متفاوت با دموکرات‌ها به آنچه می‌خواهند دست یابند. به‌رغم مخالفت دموکرات‌ها با خروج آمریکا از برجام و وجود گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر احتمال بازگشت ایالات‌متحده به توافق هسته‌ای در صورت پیروزی یک دموکرات در نوامبر 2020، خروج ترامپ از این توافق و ارائه طرح‌هایی نظیر تمدید تحریم تسلیحاتی ایران، باعث ایجاد یک تناقض جدی میان دموکرات‌ها شده است.

بررسی‌ وضعیت‌‌‌ خارومیانه ‌درسایه‌ی‌ کرونا

کرونا روزی آمد روزی هم خواهد رفت اما این آمدن و رفتن یک ویروس منحوس مسائل مثبت و منفی گوناگونی از خود در جهان برجایی خواهد گذاشت ولی آنچه در این بین برای ما اهمیت دارد این است که خاورمیانه با چه مسائلی در مسیر شیوع کرونا و پساکرونا مواجه خواهد بود. اما همه می‌دانیم که خاورمیانه، سلسله‌‌ای از بحران‌های پیوسته و به ‌هم مرتبط حاد و مزمن دارد و بعید است این بحران‌ها به‌سادگی پایان پیدا کند و منجر به وضعیت عادی و صلح‌آمیز در خاورمیانه شود. خاورمیانه‌ای عاری از جنگ و سلاح‌های کشتار‌جمعی، همان‌طور که سال‌ها مطرح بوده و نتیجه روشنی نداشته است؛ بعید است که به منطقه‌ای آرام و بدون جنگ تبدیل شود. اما موقتا می‌توان گفت که کرونا تاثیراتی را در چند زمینه به همراه داشته که ممکن است برخی مثبت و برخی دیگر منفی تلقی شوند.

ایران‌ همچنان‌‌ قدرتی‌ وصف‌ناپذیر

بر کسی پوشیده نیست که فشارهای ترامپ بر تهران بیش از فشار بر کره‌شمالی و ونزوئلا است و ایران به‌عنوان حلقه‌ی اصلی فشار ایالات‌متحده آمریکا در عرصه سیاست خارجی ترامپ محسوب می‌شود. از همان آغاز ریاست‌جمهوری ترامپ که مواضع چندگانه‌ای نسبت به او در سال 2016 دیده شد تا زمانی که مشخص شد ترامپ، تهران را هدف قرار داده مواضع متفاوتی از سوی حکومت مردان ایرانی نسبت به ترامپ دیده شد. قبل از ریاست‌جمهوری باید از وی به‌عنوان فردی یاد آورد که زمینه‌های نقد دموکراسی آمریکا را پیش گرفت و بعد‌‌ که از خروج از برجام سخن گفت او را جدی نگرفتند و با خروج او از برجام کلید فشار بر جمهوری اسلامی زده شد.

فشارحداکثری ‌آمریکا ‌با‌ شیوع‌ حداکثری‌کرونا

کارزار فشار حداکثری یا تروریسم دارویی؟! ایالات‌متحده، مسوولان ایران را به فلج‌کردن نظام پزشکی این کشور در هنگامه همه‌گیری کروناویروس متهم می‌کنند، و این اتهام موجب شده است که توجه و موشکافی‌های جهانی درباره رفتار آمریکا تحت این بحران افزایش یابد. به‌جز ایران؛ رهبران ونزوئلا و کوبا نیز خواهان برداشته‌شدن تحریم‌های آمریکا هستند، تحریم‌هایی که دسترسی آنها به سیستم‌های مالی جهانی را مختل کرده است. این اتهامات پیامدهای ویرانگری برای آمریکا به همراه دارد و می‌تواند اعتماد جهانی به واشنگتن را کاهش دهد و نتایج وارونه‌ای برای روسای‌جمهوری آتی این کشور داشته باشد. در این بین ‌انتقادها از دولت آمریکا برای تحریم ایران، تحت فشار قراردادن شهروندان عادی و به‌خطر انداختن جان آنها همچنان در محافل بین‌المللی ادامه دارد.

خطر استفاده‌ سیاسی‌ از‌ کرونا

ما در دوران جالبی زندگی می‌کنیم. ناشناخته‌ای که پیش روی ما است هم هیجان‌انگیز است و هم وحشتناک. در بلند‌مدت هیجان‌انگیز است، اما در کوتاه‌مدت ترسناک. به‌واقع یک ویروس منحوس نظم نوین جهانی را آشفته و بهم ریخته و روزبه‌روز بر قدرت کشندگی خود می‌افزاید و بر مناسبات سیاسی و اقتصادی جهان لطمات جبران‌ناپذیری‌ وارد می‌کند. از 4 ماه گذشته که در چین رونمایی شد تا‌کنون با قدرت هرچه تمام‌ بر جهان تسلط پیدا کرد و تاکنون هیچ قدرتی در برابر آن نتوانسته ابراز وجود کند. بحران کرونا بی‌شک نقطه‌ی عطفی در تاریخ بشر است که تنها گذر زمان، وسعت و عمق تاثیر آن را به‌نمایش خواهد گذاشت. شدت بحران در اروپا به‌حدی‌ست که برخی از فروپاشی احتمالی اتحادیه اروپا در آینده‌ی نه‌چندان دور سخن به‌میان می‌آورند.

ورشکستگی اقتصادی در سایه ادامه گسترش ویروس منحوس کرونا

این روزها بسیاری از اقتصاددانان بجای بیان وقوع بحران اقتصادی و بهداشتی درکشور،پا را فراتر از وقوع بحران در کشور گذاشته و معتقدند با توجه به شرایط معیشتی کشور در سال پیش رو به واسطه انبوهی از مشکلات ما با ورشکستگی عمومی در کشور مواجه خواهیم بود. چرا که از سو سقوط شدید بهای نفت به واسطه جنگ قیمت میان روسیه و عربستان که باعث شده بهای نفت سنگین ایران به بشکه ای حدود ۱۴ دلار برسد شرایط را به جایی رسانده است که دولت برای تحقق درآمدهای حاصل از فروش نفت خام که در بودجه امسال روی فروش روزانه یک میلیون بشکه با بهای ۵۰ دلار حساب باز کرده بود باید بیش از ۳ میلیون بشکه در روز به فروش برساند، آن هم در شرایطی که اکنون صنعت نفت کشور با تحریم های گسترده و تقریباً بی‌سابقه ایالات متحده آمریکا مواجه است و همین تحریم ها موجب شده است که فروش نفت خام ایران در روز به عددی بسیار کمتر از آنچه در گذشته بود، کاهش پیدا کند.