بر کسی پوشیده نیست اتفاقاتی که در این برهه زمانی در کشور رخ داد جامعه را با افت و خیزهای زیادی مواجه کرد و کار را برای برگزاری یک انتخابات پرشور سخت‌تر کرد. حال آنکه جامعه به لحاظ شرایطی که در آن قرار دارد و دشمنی‌های آمریکا بیش از هر زمان نیاز به انسجام و وحدت نیروها در کشور داریم. درواقع مشکلات کشور در‌حال‌حاضر زیاد است و بخشی از مشکلات این است که طیف اصلاح‌طلب نمی‌تواند نیروی کیفی خوب به مجلس بفرستد، این مشکل علاوه بر بی‌برنامگی‌هایی است که وجود دارد.
در نبود برنامه مشخص، حتی اگر بهترین نیروهای اصلاح‌طلب نیز وارد مجلس شوند با شکست مواجه خواهند شد.
در شرایط موجود مشکل جریان اصلاح‌طلبی در جریان مقابل هم وجود دارد؛ جریان مقابل با سروصدای زیادی وارد میدان شده است، نیرو هم به اندازه کافی در اختیار دارد اما برنامه ندارد.
پیرامون مساله انتخابات و اهمیت حضور مردم گمانه‌زنی‌های زیادی مطرح می‌شود و هرکسی از ظن خود در این میان مطالبی را بیان می‌کند. اما قرار است بعد از صد‌ها حاد‌ثه بزرگ کوچک از خروج آمریکا از برجام گرفته تا اعتراضات سال‌های96 و 98 و سرنگونی پهپاد آمریکایی و ترور سپهبد قاسم سلیمانی و موشک‌باران پایگاه عین‌الاسد توسط سپاه پاسد‌اران و بالا گرفتن تنش میان واشنگتن و تهران تا آستانه یک جنگ تمام‌عیار، مردم ایران پای صند‌وق‌های رای بروند و به‌نوعی نظر خود را پیرامون همه روید‌اد‌های ذکر شده بیان کنند و به تایید و تکذیب اقدامات خوب و عملکرد‌های بد بپرد‌ازند. روشن است که نفس اشتیاق مردم برای اظهار‌نظر در چارچوب انتخابات اسفند معانی بزرگ و تاثیرگذاری دارد که تا تغییر مناسبات موجود در د‌اخل و خارج کشور پیش خواهد رفت. از همین‌رو د‌لسوزان بسیاری خواستار فراهم‌کرد‌ن مقد‌مات پرشور انتخابات شد‌ند.
این روزها انتخابات و به‌خصوص رد صلاحیت اصلاح‌طلبان به داغ‌ترین سوژه تبدیل شده است. به‌حدی که از رییس‌جمهور تا توده مردم عادی جامعه نیز نسبت به آنچه که در این ساحت می‌گذرد نظر می‌دهند. رد صلاحیت‌های شورای نگهبان باعث شد تا سخن بزرگان مبنی بر انسجام، وحدت و مشارکت حداکثری مردم نیز تحت‌الشعاع قرار گیرد. چنانکه رییس‌جمهور از لزوم رعایت جمهوریت نظام سخن گفت و مشارکت مردم در انتخابات را مستلزم حضور همه جریانات سیاسی در انتخابات دانست. مقوله‌ای که در صحبت‌های رییس‌جمهوری در همایش استانداران و فرمانداران سراسر کشور ذهن‌ها را مشغول کرد، نگرانی‌اش در مورد جمهوریت و انتخابات بود و ذهن‌ها را به‌سمت این امر سوق داد که به چه علت رییس‌جمهوری نگرانی خود درباره‌ی این دو مقوله را علنی اعلام کرد. علت این نگرانی آن است که برخی حس می‌کنند انتخابات صرفا در کشور یک مسئله زینتی است و شاید معتقد هستند رای مردم در مشروعیت نظام تاثیر چندانی ندارد.
نتیجه چنین تفکری آن شده است که در انتخابات جاری امکان انتخاب در برخی حوزه‌های انتخاباتی وجود ندارد، زیرا همه گزینه‌های موجود از یک جریان هستند و تذکر رییس‌جمهوری نیز در این راستا بود که زمانی که مردم مشاهده می‌کنند غالب نامزدها از یک جریان هستند پس ضرورتی برای حضور در انتخابات حس نمی‌کنند و سطح مشارکت بدین‌گونه کاهش می‌یابد. این کاهش مشارکت روی امنیت ملی کشور اثر‌گذار است.
اروپایی‌ها نشان دادند که هیچ انعطافی در مواضع خودشان در قبال چهار گام تعلیق تعهدات ایران در برجام نمی‌خواهند بردارند و همان سیاست فشار آمریکا را برای یک برجام جایگزین اعلام کرده‌اند. دیدگاه‌هایی که بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس به صراحت از آن صحبت کرد و رییس‌جمهور فرانسه و صدراعظم آلمان نیز به‌طور ضمنی از این موضع، حمایت کردند. دولت‌های اروپایی سعی می‌کنند مکانیسم حل اختلاف را به‌صورت یک اهرم فشار بالای سر ایران نگه دارند تا یک برجام جایگزین ایجاد کنند.
برای جمهوری اسلامی تقریبا راهی باقی نمی‌ماند که در برابر این اقدامات یک واکنش جدی نشان دهد و سیاست اروپایی‌ها را خنثی کند. حال آنکه سیاست ایران در پرونده هسته‌ای مبنی بر کاهش گام به‌گام تعهدات برجامی که در‌نهایت منجر به برداشتن گام پنجم و کنار گذاشتن همه تعهدات در حوزه فنی برجام شد، کشورهای اروپایی را دچار نگرانی و هراس کرده است.
